บทที่ 13 ลองคุยกันดูไหม
ตกเย็น..
จอมทัพ : คืนนี้ค้างบ้านแดนนะ
นาเดียร์ :??
จอมทัพ : กว่าจะกลับก็หลายวัน เธออยู่คนเดียวไปก่อน
นาเดียร์ : หลายวัน??
จอมทัพ : เราต้องอ่านหนังสือสอบ
นาเดียร์ : ที่ห้องก็อ่านได้ เราไม่กวน
จอมทัพ : อ่านไม่ได้
นาเดียร์ : ทัพหลบหน้าเรา (อิโมจิร้องไห้)
จอมทัพ : ไม่ใช่อย่างนั้น
นาเดียร์ : ใช่
จอมทัพ : เธออย่าคิดไปเอง
นาเดียร์ : เราจะคิด
อ่านแชตแสนดื้อดึงจอมทัพก็นั่งชั่งใจอยู่พักใหญ่ หนีมาเปิดโรงแรมนอนก็เพราะอยากมีสมาธิอ่านหนังสือ วันจันทร์หน้าก็สอบเขาไม่อยากว่อกแว่ก
ถ้าอยู่ร่วมห้องคงของขึ้นตลอด คงจ้องจะทำเรื่องอย่างว่าไม่พัก แล้วจะเอาสมองส่วนไหนจดจำเนื้อหาไปทำข้อสอบ แค่เห็นแชตของเธอท่อนลำก็แข็งคัดซะขนาดนี้
แต่ปล่อยนาเดียร์งอนแบบนี้ไม่ได้ ยังไงก็ต้องคุย จอมทัพจึงตัดสินใจต่อสายหาคนขี้งอน ซึ่งทางนั้นก็รอการตอบกลับของเขาอยู่เช่นกัน
เสียงดังตื๊ดเดียวเธ
