“อ้าว ทำไมไม่ให้อาห่าวขับรถไปที่สถานีรถก่อนล่ะ เราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะเดินทางกันเอง” อมาวดีถามภาคินเมื่อนั่งรถออกมา
“ตามมาเถอะน่า บอกว่าจะพาเที่ยวก็พาเที่ยวแหล่ะ อย่าเพิ่งถามมาก”
“อ้าวก็ฉันบอกแล้วว่าอยากไปไหน คุณทำไมไม่พาไป เนี่ยขับผ่านถนนนาธานมาแล้วด้วย” เธอถามงงๆ เมื่อเธอบอกโปรแกรมไปแล้วเขาก็ไม่ทำถามแถมขับเลยถนนสายชอปปิงที่เธออยากเดินไปอีกต่างหาก
“เดี๋ยวจะพาไปทุกที่แหล่ะ แต่จะพามาที่ที่หนึ่งก่อน แล้วก็ไม่ต้องถามมาก ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง” เขาบอกปัดๆ แล้วหันหน้าหนีดวงตาอยากรู้อยากเห็นของเธอ
“ทำท่ามีความลับเยอะเหลือเกินนะ” เธอพูดประชด เธอนึกว่าเขาให้อาห่าวมาส่งที่สถานีรถแต่เขากลับขับมาที่ถนนนาธานแล้วเลยมาจนสี่แยกเลี้ยวขวาอีกรอบเธอก็งงว่าจะไปไหนกันแน่ พอรถเลี้ยวซ้ายเข้าถนนล็อค (lock road) รถก็จอดสนิทหน้าร้านข้าวหมูแดงที่คนเต็มทุกโต๊ะเดาได้ว่าเป็นร้านอร่อยเลื่องชื่อ... เธอค่อยโล่งใจหน
