ระหว่างที่คุยกับคู่ค้าหลายคนที่ผ่านเข้ามาทักทายนั้น แม้ภาคินจะคิดว่าคงไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นกับอมาวดีแต่เขาไปๆ มาๆ ก็อดเป็นห่วงเธอไม่ได้ เขาจึงขอตัวกับแขกที่คุยกันอย่างออกรสอยู่เพื่อเดินออกมาตามหาเธอ
“ไปอยู่ไหนนะ โทรเข้าก็ไม่รับ” เขาบ่นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินออกมาที่ล็อบบี้ เขาเรียกพนักงานโรงแรมเข้ามาถาม
“นายเห็นเจ้านายของพวกนายไหม”
“ออ เขาเข้าไปที่ห้องฟังเพลงครับ” ด้วยความที่คิดว่าภาคินเป็นเพื่อนพนักงานหนุ่มจึงตอบอย่างเป็นการเป็นงาน พร้อมกับเดินนำทางเขามาเสร็จสรรพ ภาคินเปิดประตูห้องเข้าไปก็ไม่เห็นใครอยู่ในนั้น ห้องทั้งห้องมีเพียงข้าวของที่กระจุยกระจาย สภาพห้องเละไม่มีชิ้นดี
กระเป๋าถือของอมาวดีตกอยู่ที่พื้น ของอยู่ข้างในกระจัดกระจายอันเป็นผลพวงจากการปะทะในห้องนี้!
“แอม... เกิดอะไรขึ้น” เขาอุทานด้วยความตกใจ หัวใจเขาหล่นไปอยู่ที่ปลายเท้าเมื่อนึกถึงคำพูดของมาดามโซเฟีย อาถังเป็นผู้ช
