ภาคินตื่นขึ้นมายามเช้าอย่างแสนสบายเขาขยับตัวออกมานอนคว่ำแล้วเท้าคางมองใบหน้าสวยที่หลับตาพริ้มอยู่รอยยิ้มก็ผุดขึ้นที่มุมปาก ในที่สุดเขาก็เอาชนะหัวใจที่แข็งแกร่งของอมาวดีได้อีกขึ้นหนึ่ง แล้วนับจากนี้ต่อไปคงไม่ใช่เรื่องยากแล้ว...
มือหนาเอื้อมมาหยิบปอยผมที่เกลี่ยแก้มใสออกอย่างอ่อนโยน เขาอยากกอดเธอแน่นๆ แต่ก็เกรงว่าเจ้าตัวจะรู้สึกตัวตื่นเสียก่อน แต่กระนั้นนิ้วของเขาก็ยังอดใจที่จะไปเกลี่ยแก้มบางเนียนใส ที่เขาเฝ้าหอมดอมดมมาทั้งคืนไม่ได้
ความรักมากมายล้นอยู่ในหัวใจลูกผู้ชายคนหนึ่ง แต่ช่างน่าเสียดายที่ตอนนี้มันยังไม่สมควรที่จะบอกออกไปเพราะเขาไม่แน่ใจถึงผลที่จะตามมา
อมาวดีขยับตัวไปมา ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอย่างแสนขี้เกียจเพราะรู้สึกว่ามีคนจ้องมอง เมื่อเห็นใบหน้าของคนที่นอนเคียงข้างกันมาทั้งคืนแล้วรู้สึกตัวว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็ตาสว่างหายงัวเงียแล้วมองเขาด้วยแววตาขุ่นขวางแทน
ภาคิน... เขาเป็นคนที่แย่ที่
