ปล่อยค่ะ
1011 คำ
รถยนต์คันหรูขับชิดทางเท้าและเลยหญิงสาวนิดหน่อย
“หยุดรถ”
อยู่ ๆ ภาคินบอกคนขับให้จอด
“ทำไมครับ” กิตถาม
“ฉันต้องการเดี๋ยวนี้ ?”
“หา” หญิงสาวไม่รู้ชะตากรรมว่าภัยจะมาถึงตัว เธอรีบก้าวให้ผ่านมุมมืดของซอกตึกข้างหน้าซึ่งมีรถคันหรูจอดติดเครื่องอยู่ หลังจากค่ำคืนนี้ชีวิตเธอจะเปลี่ยนไปตลอด
กริ๊ง... กริ๊ง... แม้จะมีสายเรียกเข้ามือถือชายหนุ่ม
ภาคินล้วงออกจากกระเป๋า ปรือตามองแต่เขาไม่สนใจแม้แต่น้อย เขาส่งให้แดนแทน
“ครับคุณริน เจ้านายติดธุระด่วนรีบกลับมาเคลียร์ครับ คุณหนึ่งฝากไว้ใครโทรหาเดี๋ยวเสร็จธุระจะโทรกลับครับ”
“ทำไมพี่หนึ่งไม่บอกฉัน ทิ้งให้ฉันนั่งรอตั้งนาน” เธอต่อว่าชายหนุ่มอีกมากมายก่อนจะตัดสายทิ้ง ในชีวิตนี้ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับเธอ
โรสรินอุตส่าห์วางแผนไว้ดิบดีแต่กลับล้มไม่เป็นท่า สร้างความโมโหให้เธออย่างมาก
“บ้าเอ๊ย... คราวนี้รอดคราวหน้าอย่าหวังจะรอด” เธอกรีดร้องภายในรถหลังจากเธอจ่ายค่าอาหารเสร็จ และออกจากร้านมาเพียงลำพัง
แดนส่งมือถือให้เจ้านายก่อนหันถามกิตเพื่อความแน่ใจ แม้จะรู้ว่ามันผิดเพราะไม่เคยฉุดผู้หญิงมาก่อน ส่วนมากมีแต่เสนอตัวทั้งนั้น แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกันสร้างความหนักใจให้พวกเขาอย่างมาก ความเป็นห่วงเจ้านายก็มีมากเช่นกัน
หุ่นสมาร์ตสมส่วนของแดนก้าวลงจากรถเดินตามหญิงสาวที่เดินเลยรถพวกเขาสู่มุมมืดของตึก
“อื้อ อุบ… ช่วย... ช่วยด้วย” เสียงร้องขอความช่วยเหลือและดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้น
“เงียบ คุณจะไม่เป็นอะไรอย่าส่งเสียง?” มือหนาปิดปากคนร่างบางและบังคับให้เดินไปที่รถ คนกลัวไม่ฟังเสียงใด ๆ เธอพยายามทุบตีและดิ้น ในที่สุดเธอก็หลุดมาได้ เธอวิ่งมาขอความช่วยเหลือจากรถยนต์ ที่หรี่ไฟติดเครื่องยนต์ ทั้งเคาะตีตบประตูหลายครั้งติดต่อกัน
คนภายในกระชากแขนบางเข้าในรถพร้อมปิดประตู
“ปึก” เธอล้มทับคนในรถ หัวชนกับอะไรสักอย่าง แต่ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเธอกลัว ในใจคิดอย่างน้อยยังมีคนช่วยเหลือ
“ว้าย ช่วยด้วย มีคนจะฉุดหนูค่ะ”
“เงียบ” ชายหนุ่มตะเบ็งเสียงใส่ร่างบาง ที่ตอนนี้เธอทาบทับบนร่างชายหนุ่มตอนโดนกระชากเข้ามา เธอสัมผัสถึงบางอย่างที่ทิ่มอย่างช่วงท้องน้อย กลับทำให้เธอกลัวมากและดิ้นหนี
เมื่อหญิงสาวดิ้น กับส่งผลให้เอ็นร้อนที่อยู่ใต้กางเกงโป่งพองมากขึ้น กลิ่นแป้งเด็กกลิ่นยาสระผมในคนตัวเล็ก ช่างกระตุ้นอารมณ์เขามากขึ้น ภาคินพลิกคนบนร่างลงใต้ร่างทันทีพร้อม ดมดอมซอกคอพร้อมขบเม้มสร้างรอย คนหวาดกลัวส่งเสียงกรีดร้องให้คนช่วย แต่ไม่เป็นผล เมื่อเธอร้องเขากลับทำรุนแรงขึ้น
พรึ่บ
จู่ ๆ สาวน้อยที่ขัดขืนกับเงียบสงบลง เธอสลบไร้สติ ผมเผ้ายุ่งเหยิงเสื้อร่นขึ้นฐานเต้านม ตอนที่หญิงสาวปัดป้องกันตัว หากมีแสงสว่างคงได้เห็นใบหน้าที่หวาดกลัวเต็มด้วยคราบน้ำตาและซีดเซียว
นี่หรือที่ว่า “หนีเสือปะจระเข้” ของแท้
ถนนเปลี่ยวแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
ความรุ่มร้อนตีแผ่ซ่านทั้งตัว ยามนี้เขาต้องการปลดปล่อยมากที่สุด
“ลงไป” เสียงลอดไรฟันแต่น่าเกรงขามบอกลูกน้องทั้งสอง
“ครับ”
ทั้งคู่ต่างจ้องหน้ากัน แต่กิตบอกกับแดนอย่างกังวลใจ
“พี่แดน หญิงคนนั้นเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อนะพี่”
“หือ แกรู้ได้ไงวะ”
“พี่จำครั้งก่อนที่แวะซื้อของไม่ได้หรือไง ฉันจำเธอได้และชุดที่ใส่ก็ใช่” กิตพยายามบอก
“แล้วไงก็นายจะเอา” แดนใช้มือตบบ่ากิตเบา ๆ ก่อนจะเดนไปยังใต้ต้นไม้ข้างทางไกลจากรถพอสมควร
“ฉันแค่สงสารเธอเท่านั้น” กิตตอบ
“อื้อ...” แดนตอบสั้น ๆ เขาเข้าใจรุ่นน้องดี
ภายในรถยนต์ หญิงสาวฟื้นขึ้นมาสัมผัสถึงความเย็นมากระทบผิวกาย เธอเพ่งสายตามองเห็นแสงสลัว ๆ และแปลกตา มันคือที่ไหนกันนะ ภาคินซึ่งอยู่เบาะหลังไม่รอช้า ตอนนี้เอ็นร้อนภายใต้กางเกงแทบระเบิด เพียงขวัญรู้สึกเหมือนอะไรเปียก ๆ บริเวณหน้าท้องและตรงสะดือแปลก ๆ และได้กลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นเคย ด้วยความกลัว จึงขยับร่นกระโดดถอยห่าง จนชนเข้ากับประตูอีกฝั่ง หัวโขกกับประตูรถอย่างจัง
“โอ๊ย!”
“หึ ๆ” ก่อนจะกระชากแขนสาวน้อยเข้าปะทะอกแกร่ง
“อื้อ… ปล่อยนะคุณเป็นใคร? จะทำอะไรหนู”
สองมือปัดป้องเพื่อให้เป็นอิสระ พอ ๆ กับคำอ้อนวอน
“ปล่อยหนูค่ะ ปล่อยหนูไปเถอะนะ หนูสัญญาจะไม่แจ้งตำรวจหรือบอกใครค่ะ หนูขอร้อง ฮือ ๆ” ไร้เสียงตอบโต้และกดเธอลงเบาะรถแทน
ภาคินฉกจูบบดขยี้ริมฝีปากบาง หญิงสาวเหมือนขาดอากาศหายใจจึงเผยอปาก เขาได้ทีสอดลิ้นเข้าในโพรงปากหวาน มันหอมหวานกว่าผู้หญิงที่เขาเคยนอนด้วย คนเจนจัดเรื่องพวกนี้รู้วิธีทำให้หญิงสาวคล้อยตาม ลิ้นหนาดูดดึงลิ้นเล็ก ๆ
อีกฝ่ายกลับคอยร่นถอยหนีการรุกราน จนสมองเหมือนว่างเปล่าล่องลอย เนื้อตัวหมดเรี่ยวแรงขัดขืน
ชายหนุ่มหยอกเย้ากับลิ้นเล็ก ๆ จนหนำใจก่อนถอนจูบ
“กรี๊ด… ปล่อยนะ” เสียงหวีดร้องยามเป็นอิสระทั้งทุบตีสองขาถีบเข้าที่ท้องชายหนุ่ม เขาถึงกับหงายหลังชนเข้าประตูรถ สร้างความโมโหให้กับเขาเป็นอย่างมาก
“เหี้ย ฤทธิ์เยอะนักนะ” ไม่สบถเปล่า เขากระชากเสื้อจนกระดุมกระเด็นหลุดขาดหาย สองมือน้อย ๆ พยายามปิดบังหน้าอก
- ผู้เขียน
