“พี่ว่านายเราเสร็จยัง” กิตซึ่งสูบบุหรี่มวนเท่าไรแล้วไม่รู้
“ฉันจะรู้ได้ไงก็อยู่ด้วยกันเนี่ย”
“เอ่อ เดี๋ยวนายคงเรียกพวกเราเองแหละ” กิตบอกก่อนถอนหายใจ
“มีไรวะ” แดนถามด้วยความสงสัย
“เอ่อ”
“อะไร”
“ฉันแค่สงสารน้องเขาพี่” กิตทำท่าทางหนักใจ
“สงสารแล้วได้อะไร นายคงจ่ายเธออย่างงาม แกไม่ต้องห่วงหรอกน่า” แดนเห็นเจ้านายมักทำแบบนี้บ่อย ๆ เวลานอนกับคู่ขา
“แต่นี่มันไม่เหมือนกันนะพี่” กิตแย้ง
“ฉันรู้ แต่นั่นเจ้านาย” แดนพูดสั้น ๆ
“อื้อ” ทั้งสองต่างเงียบไม่มีใครเอ่ยอะไรต่อ ต่างแยกกันไปคนละทาง
กิตหันมองมาทางรถเจ้านาย ก่อนหายใจหนัก ๆ และพูดเบา ๆ
“ฉันเสียใจด้วยนะ” ภาคินใช้เท้าขยี้ก้นบุหรี่ให้ดับ มือหนาดึงประตูรถก่อนจะเขย่าคนหลับ
“เธอ ตื่นใส่เสื้อผ้าได้แล้ว” แต่พฤติกรรมมันช่างแตกต่างเหลือเกิน
จมูกโด่ง ๆ ถูไถแก้มนวลอย่างนึกเสียดาย กลิ่นสาบหญิงบริสุทธิ์ซึ่งอบอวลยิ่งนัก เขาใช้นิ้วมือลากไซ้ไปตามเรียวแ
