“ก่อนอื่นแม่ต้องขอโทษหนูช่อเอื้องกับเรื่องที่ผ่านมา แม่มันคนใจบอดจริงๆ ที่ทำร้ายหนู ทั้งที่รู้ว่าหนูกำลังอุ้มท้องหลานสาวที่น่ารักของแม่อยู่ ลำบากมากใช่มั้ยที่ต้องเลี้ยงดูเจ้าธาราเพียงคนเดียว” คุณหญิงดารณีเอ่ยออกมาด้วยความจริงจัง ท่านต้องยอมรับเลยว่าเมื่อมองกลับไปเรื่องนี้ทีไร ท่านรู้สึกว่าตนเองเลวร้ายเหลือเกิน เลวร้ายอย่างที่ไม่สามารถเปรียบออกมาเป็นคำพูดได้ ทั้งที่ลูกในท้องของช่อเอื้องคือหลานของท่าน แต่ท่านกลับไม่สนใจใยดี และตัดสินใจที่จะปิดบังบุตรชายของท่าน เรื่องที่เขากำลังจะมีลูก ท่านปล่อยให้บุตรชายของท่านใช้ชีวิตในแบบที่ท่านต้องการให้เขาเป็น จนหลงลืมไปว่านั่นคือชีวิตของลูกชายท่าน ไม่ใช่ชีวิตของท่าน เพราะฉะนั้นท่านไม่ควรที่จะไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตของเขา หน้าที่ของแม่อย่างท่าน แค่ทำหน้าที่สนับสนุนบุตรชาย และยินดีกับทางที่บุตรชายเลือก แค่นั้นก็น่าจะเพียงพอแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ เรื่องมัน
