เจ้าขาที่ตื่นแต่เช้าเพราะนัดกับพี่สาวอย่างชิลินเอาไว้ว่าจะมาทำบุญวันเกิดด้วยกันตามประสาพี่น้อง อันที่จริงเธอไม่ได้ตื่นเช้าอะไรหรอก แต่เธอยังไมได้นอนเลยซะมากกว่าเมื่อคืนเธอนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ มันยังเสียใจกับคำพูดของเฟลิกซ์ไม่หาย หลายวันมานี่ในหัวของเธอมันเอาแต่คิดว่าทำไมเธอต้องอยู่ตรงนี้ด้วย
เธอจะอยู่ตรงนี้ต่อไปเพื่ออะไรกัน...
“ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะเจ้าขา วันนี้วันเกิดเรานะ”
“ทะเลาะอะไรกับเฟลิกซ์หรือเปล่า” หลังจากทำบุญเสร็จพอสองพี่นั่งกลับขึ้นมาบนรถชิลินก็อดถามออกไปไม่ได้ด้วยความเป็นห่วงน้องสาว เจ้าขาหันไปมองหน้าพี่สาวตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมา
“เจ้าขาน่าจะเชื่อคำพูดของแม่กับพี่ชิลินตั้งแต่แรกว่าถ้าเขาไม่ได้รักเราพยายามให้ตายเขาก็ไม่รัก”
“เป็นอะไรไปเจ้าขา...”
“เจ้าขาเหนื่อยแล้วอ่ะพี่ชิลิน เหนื่อยแล้วที่ต้องอยู่กับคนที่ไม่คิดจะรักเจ้าขาแล้วเขาก็ยังทำร้ายความรู้สึกเจ้าขาซ้ำ ๆ ไม่หยุดสัก
