เช้าวันใหม่ภาคินตื่นนอนตั้งแต่เช้าและสั่งอาหารขึ้นมาให้กับพลอยลลินณ์ที่ตื่นนอนสายกว่าทุกวันเพราะกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบจะตีสอง
หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็นั่งทานอาหารเช้าโดยเอาแต่ก้มหน้าเพราะไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับภาคิน
“มัดหมี่เอาแต่ก้มหน้าแบบนั้นเดี๋ยวก็ปวดคอกันพอดี”
“ก็มัดหมี่หิวนี่คะ”
“นั่นสินะ เมื่อคืนใช้พลังงานไปเยอะก็คงจะหิวเป็นเรื่องปกติ”
พลอยลลินณ์นั่งทานไปเงียบๆ โดยไม่คิดจะตอบโต้บทสนทนาของเขาแต่ในหัวกำลังคิดถึงเรื่องเมื่อคืนซึ่งเมื่อทบทวนดูแล้วมันน่าอายมากเพราะเธอแทบไม่ได้ขัดขืนเข้าเลยสักนิด แต่กลับเต็มใจให้เขาย่ำยีครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความเต็มใจ
ภาคินเห็นท่าทางของพลอยลลินณ์ก็ต้องรีบหาเรื่องคุยเพราะรู้ว่าถ้าคุยเรื่องเมื่อคืนมันจะทำให้หญิงสาวอายและอาจจะพาลมาโกรธตนเองก็เป็นได้
“วันนี้เราจะออกเที่ยวแคว้นนอร์มังดีกันนะที่นั่นมีวิหารมงแซงมิเชลเป็นวิหารบนเกาะกลางทะเลที่สวยมาก อังเ
