ตลอดสองข้างทางที่รถแล่นผ่านมีทิวทัศน์ที่สวยงามจนพลอยลลินณ์ลืมเรื่องราวกังวลใจไปจนหมด เธอบอกให้คนขับรถแวะถ่ายรูปอยู่หลายที่และแวะทานอาหารกลางวันระหว่างทางกว่าจะเดินทางถึงวิหารมงแซงมิเชลก็เป็นเวลาบ่าย
วิหารมงแซงมิเชลเป็นวิหารที่ตั้งอยู่บนเกาะกลางทะเลในวิหารสร้างด้วยหินแกรนิตสูงขึ้นจากพื้นดิน
“คนสมัยก่อนเขาเก่งนะคะสร้างออกมาได้สวยมากจริงๆ บอสว่าถ้าเราสร้างบ้านลักษณะนี้ขายจะมีคนซื้อไหมคะ”
“ก็น่าจะมีนะ คุณชอบเหรอเราสร้างเรือนหอแบบนี้ก็ได้นะ”
“มัดหมี่ก็แค่แต่งงานเพื่อขัดดอกไม่เห็นจะต้องมีเรือนหอให้วุ่นวาย”
“ผมบอกแล้วว่าให้เลิกคิดเรื่องนั้น”
“ก็มันอดคิดไม่ได้”
“ถ้าเอาแต่คิดมากจะเที่ยวไม่สนุกเอานะ ผมว่าเราถ่ายรูปกันดีกว่าแสงกำลังสวยเลย ผมถ่ายให้นะ”
พลอยลลินณ์มองไปรอบๆ ปราสาทที่มีแต่ความสวยงามแล้วก็ยิ้มกว้างเธอจะต้องลืมเรื่องทุกอย่างให้หมดแล้วเก็บเกี่ยวเอาคงวามสุขมาให้มากที่สุด
“เราไม่มีรู
