“แต่พี่ภาคทำเกินไปแล้ว...พี่ชายของผมใจดำกับคุณมากจริง ๆ คนที่ยอมแพ้ร้องขอชีวิต คงไม่มีใครจ่อปืนยิงหัวซ้ำ...นอกจากจะเป็นคนอำมหิต และผมไม่อยากคิดว่าพี่ชายตัวเองเป็นแบบนั้น”
“คุณภาคทำถูกแล้วค่ะ...”
เมลิดามองต่ำ แพขนตางอนงามเหนือดวงตาหมองเศร้าหรุบลงราวจะเข้าใจต่อความเปลี่ยนแปลงที่โหมเข้ามาปะทะตัวเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับคลื่นคลั่ง
“เขาทำทุกอย่างสำเร็จแล้ว เขาเอาทุกอย่างที่เป็นของเขากลับคืนและฝากบทเรียนให้คนที่เคยทำร้ายเขาเจ็บจำจนวันตาย ตอนนี้เมย์รู้ซึ้งแล้วว่าความสูญเสียมันเป็นยังไง”
“แต่คุณเมย์ต้องไม่สูญเสียความเป็นตัวคุณ...คุณต้องศรัทธาในตัวเองให้มาก พี่ชายของผมอาจจะทำลายทุกอย่างในชีวิตของคุณจนหมด แต่ผมแน่ใจว่ามีสิ่งหนึ่งในตัวเขาที่จะถูกทำลายไปด้วย...”
เมลิดานิ่งเงียบไม่อยากคาดเดาคำพูดต่อจากนั้นที่ยิ่งทำให้เธอทรมาน
