“คุณกีรติ...”
ทศภาคจำต้องแตะเบรกรถกะทันหันและลดกระจกลงเมื่อเห็นรถเก๋งสีขาวประกายมุขซึ่งเขาคุ้นตาแล่นเข้ามาและจอดเคียงกัน
“คุณภาคจะไปไหนหรือคะ?” กีรติถามมาหลังรีบลดกระจกรถลง
“ผมจะไปเลยครับ ไปดูเหมืองที่เลย คุณกีรติกำลังจะไปไหนครับ?”
“จริงหรือคะ! กิก็กำลังจะไปที่นั่นพอดี ต้องไปทำธุระเรื่องที่ดินให้คุณแม่...ถ้างั้น กิขอติดรถคุณภาคไปด้วยคนนะคะ จะได้ไม่ต้องขับรถไปเอง”
ทศภาคเงียบไปชั่วครู่แต่เขาก็ยื้อเวลาในการบ่ายเบี่ยงนานไม่ได้...อาจจะไม่เป็นไรแค่ไปทางเดียวกัน...เร็วเท่าความคิดที่ไม่ทันการณ์ตกผลึกจึงพยักหน้ายิ้มรับ
“ได้สิครับคุณกิ...ไปพร้อมกันก็ได้ ผมจะไปส่ง”
“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวกิจะโทรให้คนที่บ้านมาเอารถกลับแล้วกันนะคะ”
สาวสวยผมยาวดำขลับล้อมกรอบใบหน้ารูปไข่ในชุดกระโปรงสีเย็นตารีบเปิดประตูและยกโทรศัพท์โทรหาคนทางบ้านขณะเดินมาขึ้นรถอีกคันที่เธอไม่ได้ตั้งใจไปด้วยแต่แรก
“ตายจริง! นี่กิไปกับค
