“เมย์...ผมรู้ว่ามันไม่ได้มีอะไรน่ายินดี และรู้ว่าคุณโกรธผมมากแค่ไหน ถึงต่างรู้สึกแย่ต่อกันยังไง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้...ผมรู้ตัวว่า ผมผิด”
ทศภาคทอดถอนใจในขณะที่เมลิดาเม้มปากแน่น เขายังมองเห็นแววตาที่ไมยอมแพ้พ่ายฉายออกมาแม้ถูกกลบทับด้วยหยาดน้ำที่ถั่งสายออกมาไม่หยุด
“ผมจะไปเลยสักสองสามวัน ต้องไปดูเหมืองทองของภควัตณ์ ไมนิ่ง คนของผมโทรมาบอกว่ามีขโมยเข้าไปในเหมือง คงต้องไปดูแลบ้างไม่อย่างนั้นจะเสียระบบ”
ชายหนุ่มเปรยขึ้นก่อนจะลุกเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและหายเข้าไปในห้องน้ำ เสียงน้ำสาดซ่าประมาณสิบนาทีร่างสูงใหญ่จึงก้าวออกมาโดยพันผ้าขนหนูรอบเอวไว้เพียงผืนเดียว หญิงสาวยังนั่งนิ่งอยู่บนเตียงหากก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองความกำยำบนเรือนร่างอันล่ำสัน ไม่ว่าจะเป็นกล้ามเนื้ออกที่ตึงแน่นและกล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอน ไหล่กว้างและความสูงสมชายชาตรีทั้งใบหน้าอันหล่อเหลานั้นเล่าจะไม่ให้มีคนบ้า
