“อ๊าา…. เว่ยซ่างเจวี๋ย! ท่านร้ายกาจเกินไปแล้ว อ๊าา…”
ทั้งลิ้นและนิ้วที่กระดิกรัวและบดขยี้เม็ดทับทิมสีเข้มของนาง ร่องรักที่เริ่มเปียกชื้นเพราะเขาเริ่มกระตุ้น ทำให้ลี่ซินอดทนไม่ไหว ร่างบางเอนกายขึ้นและหายใจหอบถี่อีกครั้งเมื่อนางถึงจุดหมายไปก่อนเขาแล้วถึงสองครั้งติด ๆ
“เจ้าต่างหากที่ร้ายกาจล่วงหน้าข้าไปทุกครั้ง รอข้าก่อนสิลี่ซิน อาา…ยอดเยี่ยมไปเลย อุ่นยิ่งนัก”
องค์รัชทายาทตัวสั่นเทิ้มไปทั้งตัวเพราะความคับแน่นและบีบรัดภายใน อีกทั้งเรือนร่างยั่วเย้าอารมณ์ตรงหน้ายิ่งกระตุ้นให้สันชาตญาณดิบของเขาหิวกระหายนางมากกว่าเดิม อาจเป็นเพราะห่างหายเรื่องเช่นนี้มานานเกินไป เดิมทีคิดจะอ่อนโยนแต่หากนางยังครางเรียกร้องเขาเช่นนี้…
“ท่านพี่ ได้โปรด อ๊าา…เร็วอีก…อื้อ…”
ยิ่งนางเร่งเขาเท่าใด ก็เหมือนกับเร่งให้เขาติดตามนางไปเร็วยิ่งขึ้นทั้ง ๆ ที่อยากจะอดกลั้นอารมณ์เอาไว้อีกสักนิด แต่เมื่อเห็นพระชายาที่รักอยู่ตรง
