“อันลี่ซินอย่าคิดว่าเจ้าเป็นเพียงว่าที่คู่หมั้นแล้วจะเอาชนะข้าได้นะ”
“แล้วว่าที่คู่หมั้นที่เป็นหม้ายยังมิทันได้เข้าพิธีเช่นเจ้า มีสิทธิ์อันใดมายุ่งวุ่นวายกับข้า ขอเตือนเอาไว้ก่อนนะเฟิ่งถงหลิน ข้ามิได้มีความอดทนมากขนาดนั้นหากเจ้ายังกล้าล้ำเส้นไม่ถูกเรื่องก็อย่าหาว่าข้าไม่เห็นแก่หน้าสกุลเฟิ่งของเจ้า”
อันลี่ซินเดินเข้าไปในจวนทิ้งให้เฟิ่งถงหลินยืนโกรธอยู่ลานหน้าตำหนักของเว่ยอ๋องเพียงคนเดียว เมื่อนางเดินเข้ามาในตำหนักชั้นในที่คุ้นเคยก็หันมาหาหมัวมัวในทันที
“โชคดีที่ท่านมาในวันนี้ พวกข้าไม่รู้เลยว่าควรจะทำเช่นไรกับนางดีเจ้าค่ะ ทุกอย่างทำตามที่ท่านสั่งมากับอาหรูก่อนหน้านี้แล้ว แต่พอคุณหนูเฟิ่งผู้นั้นมาก็เอาแต่เปลี่ยนโน่นนี่ พวกเราไม่ยอมทำตามนางก็ให้คนของนางเจ้ากี้เจ้าการสั่ง”
“ไม่เป็นไรหมัวมัว ข้ารู้ว่านางคงจะไม่ยอมเป็นแน่และต้องหาวิธีที่เข้ามายุ่งวุ่นวายจนได้ ท่านให้คนของตำหนักถอยออกมาทั้งหม
