ต้าอู๋รีบจัดการตามคำสั่งในทันที เขาคิดว่าท่านอ๋องจะโกรธจนสั่งให้ทิ้งภาพวาดนี้เสียแล้ว แต่ใครจะคิดว่าให้ย้ายเข้าไปอยู่ในห้องบรรทมกันเล่า ดูท่าแล้วครั้งนี้ท่านอ๋องคงพ่ายแพ้ต่อคุณหนูอันแล้วจริง ๆ เพียงแต่พระองค์ยังไม่รู้ตัวเท่านั้น
“เฮ้อ… รักเขาชอบเขาแต่ปากแข็ง ตอนนี้สตรีในใจก็หลบหน้าเห็นทีครานี้ท่านอ๋องของข้าคงเจองานหนักเสียแล้ว เอาล่ะภาพก็ย้ายแล้ว ให้แขวนก็แขวนแล้ว จากนี้ก็คงต้องใช้ความสามารถของพระองค์เองแล้วล่ะ”
ห้องอาบน้ำ
เว่ยอ๋องอดคิดถึงริมฝีปากแดงระเรื่อและรอยยิ้มของอันลี่ซินไม่ได้เลยเมื่อกลับมาถึงตำหนักของตัวเอง เขาคิดว่าสิ่งที่ทำครั้งก่อนคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว หากกองทัพยังมีนางอยู่เขาจะต้องเป็นกังวลและไม่ชนะศึกได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ ครั้งก่อนที่พลาดพลั้งถูกข้าศึกเล่นงานจนบาดเจ็บก็เพราะเอาแต่เป็นห่วงนางที่อยู่ในกองทัพ
“ทำไมเจ้าไม่เข้าใจสิ่งใดเลย ยังกล้าหลบหน้าข้าเช่นนี้อีกเจ้าค
