เมื่อท่านอ๋องกลับเข้ามาในตำหนักก็เห็นบ่าวไพร่เริ่มนำอาหารมาตากอีกครั้ง บางคนก็เริ่มขนที่นอนและผ้าห่มออกมาซักและผึ่งแดด เขารู้ว่าอันลี่ซินคงรู้อะไรบางอย่างแล้วจึงได้เตรียมพร้อมเช่นนี้ ซึ่งนับว่าไม่ต้องเสียเวลาที่จะต้องอธิบายให้นางฟัง
“ข้าได้พระชายาที่สวรรค์ประทานมาโดยแท้ เจ้าว่าหรือไม่ต้าอู๋”
“นั่นสิพ่ะย่ะค่ะ ยังไม่ทันได้รับข่าวก็จัดเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว สมกับเป็นพระชายาจริง ๆ”
“เอาของไปเก็บก่อน ข้าจะไปหานางสักหน่อย”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ต้าอู๋เดินเอาของไปเก็บที่ห้องทรงงานและต้องตกใจ เมื่อเห็นว่าพระชายามิได้อยู่ที่ลานด้านนอกแต่อยู่ในนี้กับหมัวมัวอีกสี่คน เมื่อเห็นเขาเดินเข้ามานางก็แค่เงยหน้าขึ้นมามองเท่านั้น
“บัญชีนี้ต้องจัดเก็บให้ดี ท่านรีบไปจัดการซื้อข้าวสารตามรายการนี้เอาไว้ ส่วนท่านรีบไปที่ร้านยาสั่งของที่ข้าเขียนเอาไว้ อย่าลืมบอกเถ้าแก่จางว่ามาจากข้าอันลี่ซิน เขาจะให้ราคาพิเศษ”
““เพคะพ
