“เฟิ่งถงหลิน”
“ตามข้าเข้ามาก่อนจะถูกรถเข็นสินค้าชนเข้าอีกรอบหนึ่งเถอะ”
อันลี่ซินถูกถงหลินดึงแขนเข้าไปในร้านน้ำชาและเข้าไปในห้องส่วนตัวทันที นางรู้ว่าอันลี่ซินคงไม่อยากให้ใครจดจำและพบนางที่นี่
“เหตุใดจึงจำข้าได้”
“ข้าจำไม่ได้หรอก แต่เห็นสาวใช้ของเจ้าเดินไปที่ซื้อของที่หัวมุมจึงได้เดินตามมาไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้น เจ้าไม่เป็นอะไรนะบาดเจ็บหรือไม่”
ลี่ซินนึกแปลกใจเล็กน้อย เดิมทีนางกับบุตรสาวแม่ทัพเฟิ่งผู้นี้ไม่ค่อยลงรอยกันเพราะเรื่องของเว่ยอ๋อง แต่วันนี้เฟิ่งถงหลินกลับเป็นคนช่วยนางเอาไว้
“นี่เจ้าเข้าเมืองหลวงมานานหรือยัง”
“ข้า…”
“ช่างเถอะข้าก็ไม่ได้อยากรู้เท่าใดนักหรอก ข้าช่วยเพราะเห็นว่าเจ้าเดินเหม่อลอย อีกทั้งยังสวมหมวกปิดบังใบหน้าทำให้มองไม่ค่อยถนัดเลยอดไม่ได้น่ะ อีกอย่าง… ข้าก็ยังติดค้างคำขอโทษเจ้าเรื่องเมื่อครั้งก่อนด้วย”
“พี่หญิงเฟิ่งท่านหมายถึงเรื่องใด ข้าไม่เข้าใจว่าระหว่างเร
