เมื่อนางติดเข็มขัดให้เขาจนเสร็จแล้วก็รีบหันหลังเพื่อจะไปหยิบหมวก เว่ยซ่างเจวี๋ยถือโอกาสนี้ดึงนางรวบเข้ามาในอ้อมกอดพร้อมกับจุมพิตลงไปอีกครั้ง ลี่ซินมิได้ขัดขืนเพียงแค่ยกมือมาลูบใบหน้าคมของเขาเท่านั้น เว่ยซ่างเจวี๋ยแทบจะหยุดอารมณ์และความปรารถนานี้ไปมิได้อีกแล้ว
“พี่ซ่างเจวี๋ย จวนจะได้เวลาแล้วนะเพคะ”
“อีกนิดนะ จูบข้าอีก”
เขาไม่ได้รอคำตอบเมื่อก้มลงมาประทับจูบนางอีกครั้ง ลี่ซินไม่เข้าใจอารมณ์ของท่านอ๋องเลยสักนิด เมื่อคืนนี้เขาต่อว่านางเพียงแค่เรื่องที่ไม่เข้าใจที่เขาต้องยกทัพไปด้วยตัวเอง แต่วันนี้กลับกอดและจูบนางไม่หยุด
“อ๊ะ พี่ซ่างเจวี๋ยท่านทำอะไร อ๊ะ”
ท่านอ๋องดึงเสื้อนางลงและจูบไปทั่วลำคอเนียนขาวและฝังรอยเอาไว้หลายรอยจนลี่ซินตกใจก่อนจะถูกเขาจูบอีกหลายครั้งจนเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ท่านอ๋อง เตรียมทัพพร้อมแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“รู้แล้ว เดี๋ยวข้าออกไป”
ท่านอ๋องค่อย ๆ ดึงเสื้อของนางขึ้นมาปิดเอาไว
