“ทูลท่านอ๋อง ครั้งนี้คณะแพทย์ที่ติดตามกระหม่อมมามีทั้งหมอชายและหมอหญิงบางคนที่ติดตามมาด้วยเหตุ จำนวนแพทย์หลวงไม่เพียงพอเพราะต้องแบ่งส่งไปทางตะวันตกที่ยังได้รับความเดือดร้อนจากโรคระบาดอยู่ ดังนั้นแพทย์บางคนก็นำสาวใช้มาด้วยเพื่อจะช่วยเหลือพ่ะย่ะค่ะ”
"เป็นเช่นนี้นี่เอง แล้วเจ้าล่ะพาผู้ใดมาด้วยหรือไม่"
เว่ยอ๋องตรัสถามเสียงเรียบ เฉินลู่พยายามรักษาท่าทีมิให้เสียงของเขาสั่น ถึงจะเคยร่ำเรียนกับราชครูอันมาก่อนในครั้งที่เขายังเป็นองค์ชายแต่บัดนี้เขาเปลี่ยนไปมากจนเฉินลู่เองก็นึกเกรงใจ
“กระหม่อมมีทั้งบ่าวชายหญิงติดตามมาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
“เจ้ารีบไปสั่งการเถอะ ทหารยังต้องการยาและแพทย์อีกมากขอบใจที่มาแจ้ง ครั้งนี้หากเจ้ามาไม่ทันข้าก็คงแย่เช่นกัน”
“ท่านอ๋องทรงตรัสชมเกินไป ล้วนเป็นหน้าที่ของกระหม่อมอยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“อืม เช่นนั้นเจ้าก็รีบพักผ่อนเถอะ หลายวันมานี้ลำบากเจ้ามากแล้ว”
“กระหม่อมทูลลา”
เฉินล
