รักสนุกไม่ผูกพัน

โรงเรียนมัธยมเอกชน ถ้านิยามเด็กเรียนเก่งเรียบร้อย หลายคนอาจจะคิดภาพเป็นเด็กเนิร์ดสวมแว่นหนาเตอะ แต่ไม่ใช่ ม.6 ห้อง 3/4 เมื่อสาวน้อยผู้มีใบหน้าสวยหวานราวนางเอกละคร แถมหุ่นน่าเซ็กซี่เกินจะต้าน หน้าอกโตอลังการ คงเป็นเพราะไม่ชอบสุงสิงกับใคร จึงทำให้หลายคน หมั่นไส้! "ยี่หวา..ขอยืมปากกาหน่อย" หนิง สาวสวยผู้เป็นหลานของผู้อำนวยการโรงเรียนยื่นมือ "พกมาแท่งเดียว ไม่มีให้ยืมหรอก" "ก็ยืมแท่งที่เธอเขียนอยู่ไง เอามา!" "จะขอยืมของคนอื่น ก็ควรพูดจาให้ดีๆ" "โดนวิ่งรอบสนามยังไม่เข็ดหรือไง ก็รู้นี่ว่าฉันเป็นหลานใคร อย่ามาขัดใจนะ" ดวงตาของเพื่อนร่วมห้องถลนคล้ายดุดัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้ยี่หวาตกใจแม้แต่น้อย เธอแหงนมองพลางพูดเสียงเรียบ "ไปนั่งรอที่โต๊ะเธอก่อน เดี๋ยวอีกห้านาทีใช้เสร็จจะเอาไปให้" อีกฝ่ายยิ้มกริ่ม เป็นอีกครั้งที่กดขี่ข่มเหงผู้หญิงที่ตัวเองหมั่นไส้ได้สำเร็จ หนิงเดินลอยหน้าลอยตากลับไปยังที่นั่งตัวเองหลังห้อง ขณะเดียวกันเพื่อนของยี่หวาก็สะกิดแขน "หนิงมันหาเรื่องแกล้งเธออีกแล้วยี่หวา" ฟ้าพูดอย่างกระซิบ "เห็นอยู่ว่าเอาปากกาตัวเองซ่อนใต้โต๊ะเมื่อตะกี้" "อืมมม เห็นแล้ว" "เห็นแล้ว! แล้วจะให้มันยืมทำไม" "อยากยืมมากก็ให้ยืม อีกอย่าง วันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของการเรียนที่นี่ ถือว่าสั่งลา" "พูดอะไร..ฟังแล้วงง" ตึก ตึก ตึก ไม่นานยี่หวาก็เดินไปด้านหลัง ถือปลายปากกายื่นให้กับหนิง เธอคว้า หมับ ในทันทีพลางแสยะยิ้ม ท่าทางเย่อหยิ่งเป็นนิสัยติดตัวมาตลอด แต่ยี่หวาไม่ยอมปล่อยจนอีกฝ่ายต้องจับหัวปากกาแน่นเพื่อดึงแรง เคว้ง! กริ๊ดดดดดด หลังจากดึงแรง ตัวของหนิงก็ปลิวล้มจนข้าวของเทกระจาด ทว่า..ปากกาที่จับกลับยังติดนิ้วมือ เพื่อนในห้องต่างรุมจดจ้องเหตุการณ์ไม่คาดฝัน "นี่แกแกล้งฉันเหรออียี่หวา?! แกทำอะไรเนี่ย" หนิงร้องไห้พยายามลุกขึ้นยืน "ทำไม ปะ ปากกามันติด" "กาวตราช้างนี่ทนจังเลยถือว่าใช้งานได้ดี" "แกว่าอะไรนะ..กะ กาวเหรอ กริ๊ดดดด" "ฉันเรียนจบแล้ว ต่อไปคงไม่ได้พบเจอเธออีก ตลอดเวลาที่ฉันนิ่งเฉยเพราะไม่อยากสร้างปัญหา ถือว่านี่เป็นเพียงการเอาคืนเล็กๆ น้อยๆ นะ บ๊าย" "อีบ้าาา! กริ๊ดดดด" ช่วงเย็น คาราโอเกะ หลังจากเรียนจบเป็นที่เรียบร้อย ทุกคนในห้องจึงนัดกันมาเลี้ยงสังสรรค์ เพื่อส่งลาแยกกันไปศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยกันต่อ แต่ฟ้าไม่สบายทำให้ยี่หวาต้องเดินทางขึ้นแท็กซี่มาเองลำพัง เมื่อมาถึงก็ดื่มน้ำส้ม มองเพื่อนในชั้นพูดคุยกันสนุกสนาน "โตไปขอให้อย่าเป็นอย่างยี่หวา" หนิงยังผูกใจเจ็บ "มีแค่ความสวยแต่ใช้ไม่เป็น ตั้งแต่ประถมจนถึงตอนนี้อายุครบสิบแปดปีบริบูรณ์ ก็ยังไร้แฟน" "อย่าพูดเรื่องแฟน คนคุยไม่รู้จะเคยมีไหม" เพื่อนอีกคนสมทบ จากนั้นเพื่อนอีกคนก็พูดแทรก "นั่นสิ สวย ขาว นมโต แต่หยิ่ง จนตอนนี้แห้งเหี่ยว นอกจากเอาไว้ใช้เยี่ยว..ก็คงไร้ประโยชน์" 'ฮ่าๆๆ' เพื่อนทั้งกลุ่มหัวเราะใส่อย่างไม่เกรงใจ ซึ่งแน่นอนว่ายี่หวาได้แต่ข่มอารมณ์ไว้ แม้จะมีผู้ชายมากหน้าหลายตามาจีบแต่เธอไม่เคยสนใจ กระทั่งวันนี้.. บรื้นนนน ทุกคนมีแฟนมารับกลับกันทีละคน เหลือเพียงยี่หวากับเพื่อนแว่นที่ดูเรียบร้อยที่สุด คงเพราะเป็นเด็กเรียนจึงเงียบเก็บตัว "เฮ้ออออ อย่างน้อยก็มีหญิงที่โสดเป็นเพื่อนเรา" ยี่หวาส่งยิ้มหวานก่อนที่อีกฝ่ายจะตอบกลับ "ไม่โสดแล้ว เดี๋ยวแฟนเรามารับ" "ฮะ?! มีแฟนตั้งแต่ตอนไหน" "เมื่อเดือนก่อนเจอกันที่ห้องสมุด" "_____" "เราไปก่อนนะยี่หวา ขอให้โชคดี" เหลือเชื่อ ขนาดที่ผู้หญิงเรียบร้อยที่สุดในห้องเรียนยังมีผู้ชายมารับถึงที่ ปล่อยให้ยี่หวายืนเคว้งล่องลอยคล้ายมวลอากาศธาตุ ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปยัง คลับ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ถือว่าเป็นความฝันอีกอย่าง เมื่อเรียนจบ. ยี่หวาอยากเรียนรู้สังคมอีกระดับ เธอตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่เมื่อกลายเป็นสาวมหาวิทยาลัย อย่างแรกต้องมีสังคมดื่มเที่ยวเพื่อลบความรู้สึกกดดันจากเพื่อนร่วมชั้นเรียนเสมอมา เธอจะไม่เรียบร้อยอีกต่อไป.. ถึงเวลาหัดแรด!!