ตอนที่3. ม่านรูด(ไม่แข็ง)
926 คำ
บรื้นนนน
หลังจากเสนอราคาต่อรองกันเสร็จ แน่นอนว่าเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเขาแม้แต่น้อย แต่เพราะวัยกัดมันอยากจะได้สาวสวยก็จำเป็นต้องไป แม้ตัวเองจะเดินแทบไม่ไหวหัวฟัดหัวเหวี่ยงก็ตาม
แท็กซี่แล่นเข้ามาจอดยัง ม่านรูดยินดีต้อนรับ 24 ชั่วโมง สาวน้อยประคองตัวชายหนุ่มที่เธอหวังจะฉีกกฎเกณฑ์สาวเรียบร้อยอย่างเธอให้กลายเป็นกร้านโลก พยุงแบกร่างสูงมานั่งโซฟาพร้อมกับหอบเหนื่อย
"ตัวของพี่หนักชะมัดเลยนะคะ" ยี่หวายืนหอบแฮก "หนูเคยเรียนสุขศึกษา เขาบอกว่าการมีเพศสัมพันธ์จะต้องสวมถุงยางอนามัยก่อนทุกครั้ง เพื่อป้องกันการติดโรคทางเพศสัมพันธ์ อีกทั้งท้องก่อนวัยอันควร"
"ท่องตำราเป็นคุณครูเลยนะ เอือก~"
"พี่ไปอ้วกก่อนไหมคะเดี๋ยวหนูนั่งรอได้"
"ไม่เป็นไรฉันไหว ว่าแต่..โทรสั่งถุงยางให้หน่อย วันนี้หมดพอดี กะว่าตอนกลับจะแวะซื้อ"
"ให้หนูโทรสั่งถุงยางที่ไหนคะ"
เขาชี้นิ้วไปยังข้างริมหัวเตียงซึ่งมีโทรศัพท์วางอยู่ ตัวเล็กกล้าๆ กลัวๆ มองไปโดยรอบ เธอไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน อีกทั้งไม่เคยอยู่กับผู้ชายสองต่อสอง เรียกได้ว่านี่เป็นครั้งแรกเลยก็ได้
ยี่หวาเดินไปยังมุมห้อง สักพักเธอก็เอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งสัปหงกอยู่ตรงโซฟา "สั่งยังไงหรือคะ"
"ฉิบหายละ! ไซซ์59ที่นี่จะมีหรือเปล่า" เวลพึมพำ เนื่องจากขนาดของเขาอลังการมากจึงต้องซื้อเฉพาะที่จุดขายผลิตภัณฑ์โดยตรงเท่านั้น
"สรุปให้หนูสั่งว่ายังไงคะ.."
"ถามเขาว่าไซซ์ 59มีไหม ถ้าไม่มีก็ไม่เอา"
"แล้วถ้าไม่เอาพี่จะใส่อะไร"
"เอาถุงพลาสติกแถวนี้มาคุมไว้ก่อนได้ไหม"
"มะ ไม่ได้หรอกค่ะ พี่จะบ้าหรือไง!"
"ล้อเล่น ฮ่าๆ โทรถามก่อนแล้วกัน"
ก๊อก ก๊อก
หลังจากวางสายได้ไม่นาน พนักงานก็มาเคาะประตูเรียก ยี่หวาตั้งสติและเดินไปเปิดประตูหยิบกล่องถุงยางอนามัย
หลังจากที่ทางม่านรูดบอกว่าไซซ์ที่เขาต้องการเหลือเพียงกล่องเดียวสุดท้ายเท่านั้น
"ฉันเมาชิบหายเลยตอนนี้ เฮือก~" เสียงอู้อี้ในลำคอของเวลพูดพลางหมุนเอียงหัวศีรษะไปมา "เธอจัดการเองนะ ราคาเท่านี้ฉันไม่อยากเปลืองแรง"
"แต่ว่าหนูทำไม่เป็นนี่คะ"
"ก็แค่ถอดกางเกง เสร็จแล้วก็สวมถุงยางอนามัย เธอก็ขึ้นมาคร่อมจากนั้นขย่ม แค่เนี่ย! ยากตรงไหน"
"ยากตั้งแต่ถอดกางเกงแล้วค่ะ"
"เร็วววว ก่อนที่ฉันจะไม่ไหว"
จะเรียกว่าเป็นการประชดชีวิตของตัวเองก็ได้ ยี่หวามักถูกล้อว่าเป็นเด็กเรียบร้อยแถมยังเวอร์จินไม่สนโลกภายนอกจนกลายเป็นคนตายด้าน แม้เธอจะรู้ตัวเองดีว่าไม่ใช่แบบนั้นก็ตาม สักพักตัวเล็กก็รีบสะบัดความคิดทุกอย่างทิ้ง เธอนั่งลงบนเตียงฟูกหนาขณะที่คนตัวสูงลุกไปเพื่อนอนแผ่ราบอีกทั้งยังหลับตา
มือเรียวเร่งถอดกางเกงขายาวสีดำลงมาคาไว้ที่หัวเข่า แม้จะไม่กล้ามองแต่มือก็ต้องปฏิบัติตาม จากนั้นเธอก็หันกลับมาเมื่อพบว่าถึงชั้นของกางเกงใน
หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ ระดับสายคล้ายกับคนเป็นไข้ แม้ภายในห้องแอร์จะติดลบเย็นเฉียบมากแค่ไหน แต่เหงื่อเม็ดเล็กก็ผุดขึ้นมาตามไรผมเนื่องจากความตื่นเต้นเกินจะทนไหว จนกระทั่ง
"พะ พี่คะ" เสียงยี่หวาเรียก "มันใส่ไม่ได้"
"หื้อออ ทำไม? อ๋อออ มันยังไม่แข็ง"
"แล้วทำยังไงมันถึงจะแข็ง"
"ลูบๆ แตะๆ เดี๋ยวมันก็แข็ง"
"ต้องสัมผัสมันหรือคะ ยึ๋ยยยย"
"อย่ามาทำเป็นรังเกียจนะ เธอก็เกิดมาจากไอ้นี่นั่นแหละ ไม่มีมันเธอก็ไม่มีทางเป็นตัวขึ้นมาได้หรอก..เขาเรียกว่าวิถีธรรมชาติ"
ยี่หวาลูบไล้ไปมา ส่วนชายหนุ่มรูปหล่อก็นอนแผ่ราบไม่สนใจ เขาเมาแอ๋เนื่องจากกระดกดื่มเหล้าแข่งกับเพื่อนสนิทเพื่อจีบหญิงมากเกินลิมิตตัวเอง
เวลาผ่านไปสักพัก ปรากฏว่าอวัยวะเพศที่ควรจะรู้งานกับอ่อนแรงไม่สามารถกระตุ้นความต้องการได้
"พี่คะ มะ มันไม่ยอมโต" เสียงเล็กพูดแผ่วเบาอย่างเขินอาย "หรือว่าพี่..จะหมดประสิทธิภาพทางเพศ"
"เฮ้ยยย เมื่อวานฉันยังใช้ได้อยู่เลย ห่าเอ้ย!"
"หรือว่าเราพอแค่นี้กันก่อนดีกว่าไหมคะ"
"เดี๋ยวสิ รอแป๊บ ขอเวลาคุยกับมันเดี๋ยว"
"มันคุยรู้เรื่องด้วยเหรอคะ.."
"รู้สิ ถ้าไม่รู้เรื่องเดี๋ยวมันจะโดนจับหักคอ"
เวลหยัดกายลุกขึ้นมานั่งโซเซ เช่นเดียวกันยี่หวาที่ลุกขึ้นจากเตียงหันหน้าเข้ากำแพง
ตอนนี้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเนื่องจากเขินอายมาก เป็นการสัมผัสเรือนร่างและอวัยวะสำคัญของเพศตรงข้ามครั้งแรก
เพียะ!
เวลนั่งหัวฟัดหัวเหวี่ยงพร้อมกับใช้มือตีเข้าที่กลางเป้าของตัวเองพูดพร่ำพึมพำเสียงดังสลับเบา
.
.
"ตอนจะใช้งานเสือกไม่แข็ง มึงบ้าปะเนี่ย กูเมานิดเดียวเองนะเนี่ย ไอ้ฉิบหาย ยัง..ยังไม่ผงกหัวขึ้นมาอีก!!"
- ผู้เขียน
