ตอนที่ 9. มอมเหล้า(มันทั้งคืน)
944 คำ
เนื่องจากแพรวก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ สองหนุ่มจึงต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะมิกที่นั่งแกว่งแก้วพร้อมกับยกมือสั่งอาหาร เรียกว่าเอาอกเอาใจสมชื่อเสียงลือนาม ของชายหนุ่มหล่อรวยฟาดสาวไม่ยั้ง
"แพรวเรียนคณะเดียวกับน้องยี่หวาหรือครับ" มิก เพื่อนของเวลพูดเปิดประเด็น "น่าแปลกจัง คณะนี้มีแต่สาวสวยทั้งนั้น"
"ชะ ใช่ค่ะ แพรวเรียนอยู่คณะเดียวกับน้องยี่หวา"
"สงสัยพวกพี่ต้องไปเที่ยวที่คณะนั้นบ่อยสักหน่อยแล้วล่ะ ฮ่าๆ"
"พวกพี่เคยมาแล้วนี่คะ แต่คงไม่เห็นแพรว"
"ไว้ครั้งหน้าพี่ไปอีก แล้วจะเข้าไปทักทายนะครับ เชิญตามสบายมื้อนี้พวกพี่เลี้ยงเอง"
แม้แพรวจะพูดอยู่กับมิก แต่สายตาก็ยังส่งไปหาเวลที่นั่งริมข้างโดยจดจ้องอย่างไม่วาง เรียกได้ว่าใจเต้นสั่นระรัวเมื่อเห็นผู้ชายสูงหล่อและสุดฮอตของมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่ แต่เวลกลับยังคงจ้องมองยี่หวาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามมากกว่า
"ปกติพี่เวลดื่มเหล้าหรือคะ" แพรวทำใจแข็งเอ่ยทักอีกฝ่ายก่อน
"ครับ ปกติพี่ชอบดื่มเหล้า แล้วน้องดื่มอะไร"
"แพรวไม่ชอบดื่มแอลกอฮอล์หรอกค่ะ ปกติถ้ามาเที่ยวก็ดื่มแต่น้ำส้มหรือน้ำอัดลม"
"มาเที่ยวทั้งทีไม่ดื่มเหล้าก็ไม่สนุกสิครับ"
"ขออนุญาตปฏิเสธจริงๆ นะคะ"
"เป็นสาวสวยเรียบร้อยสินะ หึ"
ท่าทางเจ้าชู้ทำให้ยี่หวาเผลอคว่ำปาก เธอรู้สึกไม่ชอบใจการกระทำ แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ เนื่องจากตอนนี้ถูกขอให้มาช่วยเป็นสะพานให้กับรุ่นพี่อย่างแพรว เพื่อแลกกับรายชื่อพี่รหัสซึ่งไม่ต้องไปตามหาให้เหนื่อยเอง
ห้องน้ำหญิง
"ในฐานะที่ยี่หวารู้จักพี่เวล พี่อยากรู้ว่าเขาชอบผู้หญิงแบบไหน..ชอบผู้หญิงเรียบร้อยหรือว่ายังไง" สองสาวดื่มเครื่องดื่มจนปวดท้องหน่วง จึงมาทำธุระส่วนตัว และแวะเติมเครื่องสำอางพูดคุยกันอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ "พอจะรู้หรือเปล่า"
"หนูไม่ได้สนิทกับรุ่นพี่เขาขนาดนั้นหรอกค่ะ"
"แต่ในคลิปเห็นเต้นสะบัด นึกว่าสนิทกัน.."
"เปล่าหรอกค่ะ หนูก็ไม่ทราบว่าเขาชอบผู้หญิงแบบไหนเหมือนกัน พี่แพรวชอบพี่เวลหรือคะ"
"ใครบ้างที่จะไม่ชอบพี่เวล ทั้งหล่อทั้งรวยแถมยังเทกแคร์ผู้หญิงเก่ง ได้ยินว่าเป็นสายเปย์อีกต่างหาก ว่าแต่..วันนี้ยี่หวาช่วยอะไรพี่หน่อยได้ไหม"
ตัวเล็กจ้องมองสาวรุ่นพี่พร้อมกับทำหน้าไม่เข้าใจ ก่อนที่เสียงแผ่วเบาจะพูดพร้อมแววตาเปล่งประกาย "ทำยังไงก็ได้ให้พี่เวลเมา ส่วนที่เหลือพี่จะจัดการเอง"
ยี่หวาได้แต่ยิ้มเจื่อน สักพักทั้งคู่ก็เดินกลับมานั่งโต๊ะ ปรากฏว่ามีสาวสวยนั่งขนาบข้างของเวล หุ่นเพรียวบางราวกับนางแบบ ผมสั้นประบ่าทาลิปสติกสีแดงเจิดจ้าสะท้อนแสงไฟนีออน
"ใครหรือคะ" สาวสวยขนาบข้างเวลเอ่ยถาม
"ก็รุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยไง ที่พี่บอก"
"อ๋อออ นึกว่าเป็นเด็กของพี่เวล คิดจะเอามาทับทางนุ่นหรือไง เชอะ นุ่นไม่ยอมหรอกนะคะ"
"พี่ไม่ชอบผู้หญิงที่แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ"
"นุ่นแค่พูดเล่นเอง"
"เอาไว้เราค่อยเจอกันนะวันนี้พี่มีแขก"
แม้สายตาของสาวสวยจะไม่ชอบใจ แต่คำขาดของเขาทำให้เธอจำเป็นต้องลุกขึ้นแล้วเดินจากไปแต่โดยดี
แพรวมองด้วยแววตาอาฆาต รู้สึกไม่ชอบหน้าผู้หญิงที่อยู่ใกล้ชายหนุ่มผู้ที่เธอหลงรักเป็นอย่างมาก
"ดื่มอีกสิคะ" ยี่หวาปฏิบัติการตามคำขอของรุ่นพี่ เชื้อเชิญให้เวลกระดกเหล้าดื่ม "ถ้าพี่เก่งจริง ก็ต้องดื่มแก้วนี้ให้หมด ดื่มเลยค่ะ"
"นี่เธอไม่ได้กะจะมอมเหล้าฉันใช่ไหม?"
"บ้าาาาา! ใครจะกล้าคะ หนูแค่อยากให้บรรยากาศคึกคัก พี่ดื่มเยอะๆ นะ เดี๋ยวหนูเติมเหล้าให้"
"อยู่ๆ เธอก็เป็นคนดีผิดปกตินะ"
"วันนี้หนูปกติที่สุดเลยค่ะ มา..เรามาดื่มกัน"
เวลา22.00น.
นอกร้าน
"เอาไว้เราค่อยนัดพวกเขามาเที่ยวกันใหม่นะ ถ้าไม่ติดที่ว่าต้องไปรับญาติที่สนามบิน พี่ก็ยังไม่อยากกลับหรอก" หลังจากสังสรรค์ได้ไม่นาน พ่อของแพรวก็โทรมาตาม เนื่องจากให้ไปช่วยทำธุระรับญาติมาจากต่างจังหวัด "ยี่หวากลับเองได้ใช่ไหม"
"หนูขึ้นแท็กซี่กลับเองได้ค่ะ"
"ไว้เจอกันที่มหาวิทยาลัย"
"แล้วรายชื่อพี่รหัสล่ะคะ สรุปแล้วยังไง.."
"เดี๋ยวพี่ส่งข้อมูลไปให้ทาง LINE นะ"
สองสาวร่ำลากันเสร็จ ยี่หวาถอนหายใจเนื่องจากอุตส่าห์มอมเหล้าชายหนุ่มอย่างเวลตามคำขอ แต่ครั้งนี้กลายเป็นเธอที่ต้องอยู่รับหน้า เมื่อเดินกลับเข้าในร้านปรากฏว่าเห็นเขานั่งเพียงลำพัง
"ไอ้มิกมันพาสาวไปฟาดแล้ว เหลือแค่เธอกับฉัน" เวลพูดพร้อมกระดกดื่มเหล้า "อยากให้ฉันเมามากไม่ใช่เหรอ...รีบชงให้สิ"
"ตอนนี้หนูไม่อยากให้พี่เมาแล้วค่ะ"
"หรือว่าที่เธออยากให้ฉันเมา มันเป็นแผนการที่จะทำอะไรสักอย่าง..หืมมม"
"ปะ เปล่านะคะ! ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย"
"ถ้าอย่างนั้น คืนนี้เรามาเมาด้วยกัน รับรองว่าฉันจะทำให้เธอมันทั้งคืน หึหึ"
"______"
- ผู้เขียน
