พลบค่ำ
"ขอบคุณหน้ายี่หวาที่มากินข้าวเป็นเพื่อน" อิง สาวน้อยเรียบร้อยพูดจาอ่อนหวาน "เนยกลับบ้านต่างจังหวัดด่วน กว่าจะมาก็คงพรุ่งนี้"
"ไม่เป็นไรหรอก ได้กินข้าวนอกบ้านก็เปลี่ยนบรรยากาศดีเหมือนกัน"
"แล้วยี่หวากับพี่ไทม์เป็นยังไงบ้าง? คุยกันอยู่ปะ"
"เขาคงไม่อยากคุยกับฉันแล้วล่ะ"
"เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า.."
"ไม่มีอะไรหรอกอย่าสนใจเลย"
ยี่หวาไม่ชอบพูดเรื่องส่วนตัวให้ใครรับรู้ แม้การแสดงออกและสีหน้าท่าทางจะบ่งบอกว่ากำลังมีปัญหา อิง ได้เพียงปลอบใจในฐานะเพื่อนเท่านั้น
หลังจากกินข้าวเสร็จสรรพก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
แกร๊ก
ยี่หวาเปิดประตูพร้อมกับเปิดไฟมองไปทั่วก็ไม่เห็นแม่กับผู้เป็นพี่สาว เธอชินกับการอยู่คนเดียว เนื่องจากแม่เริ่มตั้งตัวไปทำงาน ส่วนวันนาก็ยังเที่ยวแตร่เหมือนเดิม
ตัวเล็กเดินกลับเข้าไปในห้องนอนมองบางอย่างที่ผิดปกติ จึงเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบกล่องออมสินขึ้นมา
.
.
"งะ เงิน..หายไปไหน
