"พี่ รอหนูหรือคะ"
"ไม่รอเธอจะให้รอหมาที่ไหน"
"ปากดีไม่เปลี่ยนเลยนะคะ แล้วพี่รอหนูทำไม อากาศก็เย็นตากน้ำค้างแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก"
"ฉันแค่..ไม่รู้จะไปไหน เพราะไม่มีที่ไป ฮึฮึ"
หอพัก
"มันอาจจะมีฝุ่นบ้างเล็กน้อยนะคะ เนื่องจากว่าห้องนี้ไม่มีใครอยู่มาหลายเดือน ตอนหนูเข้าอยู่ก็ทำความสะอาดไปเยอะ แต่มันก็ยังไม่หมดอยู่ดี" ยี่หวาพาเวลกลับมายังที่พักของตัวเอง
"ห้องเล็กอย่างกับรูหนู"
"ไม่กว้างใหญ่เท่าห้องของพี่หรอกค่ะ"
"จะว่าไปตอนนี้ฉันก็ไม่มีห้องอยู่ ต้องขอบคุณเธอไหมที่พากลับมาด้วย"
"อย่าคิดมากสิคะ พี่เคยช่วยหนูไว้ตั้งหลายครั้ง"
เวล ปฏิเสธการช่วยเหลือของผู้เป็นเพื่อนทั้งไทกับมิก แม้ทั้งสองจะหยิบยื่นเงินให้ก็ถูกปฏิเสธ คงเพาะนิสัยดื้อรั้นและไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณของใคร ตอนนี้เขากลายเป็นคนโดดเดี่ยวไม่เหลือเสาหลักปักฐานให้อบอุ่นใจ คงมีเพียงยี่หวาที่ปลอบโยน
"พี่จะทำยังไงต่อไปคะ หนูไม่รู้หรอก
