ติ๋ง..!!
เสียงแชทดังขึ้น
“ยูมิวันนี้พี่ไม่ได้เข้าไปหานะ พอดีพี่ติดงาน”
ราเชนแชทเข้ามาบอก เพราะกลัวว่าเธอจะรอ
”ค่ะพี่ราเชนวันนี้หนูก็ง่วงมากเลยค่ะ หนูว่าจะเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำเลยค่ะ“
เธอตอบกลับไป เพราะไม่อยากให้ราเชนเข้ามาหา เมื่อความจริงคือ เธอจะแอบหนีไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ
”อืม”
แชทสุดท้ายที่เขาตอบกลับในคืนนี้
“อร้าย..โล่งอกไปที หาเรื่องโกหกอยู่ตั้งนาน“
ยูมิงึมงำกับตัวเอง พร้อมรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว ก่อนจะลงจากคอนโดขับรถตรงไปที่ผับ วันนี้เธอขับรถมาเองเพราะกลัวว่า ถ้าราเชนตามเธอจะได้รีบกลับในทันที
”แกมานานยัง“
ณิชากับพะพิงเดินตามเข้ามาในผับ หลังจากที่ฉันเพิ่งนั่งยังไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำไป
” ไม่นานแกฉันพึ่งมาเอง“
ฉันหันไปมองเพื่อนทั้งสองที่แต่งตัวจัดเต็มมาก
“ฮืม.. สวยมากแม่”
ฉันอดที่จะชมไม่ได้ เพราะชุดที่ทั้งคู่ใส่มาสวยจริง ๆ
“ เธอก็สวยค่ะยัยยูมิ”
“คร้าาาาาาหึ หึ”
ฉันยิ้ม
