เย็นของวัน
ฉันขับรถมายังคอนโดของพี่ราเชน ตามที่เรานัดกันไว้ ฉันต้องมาตามที่พี่ราเชนบอก เพื่อที่พี่เขาจะได้ไปเจอป๊ากับแม่ ของฉันตามที่ตกลงกันไว้
“มาแล้วหรอ”
ทันทีที่ฉันเปิดประตูเดินเข้าไปภายในห้อง เสียงของพี่ราเชนก็ทักถามฉัน ขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้ม ขณะที่เขายกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม ทั้งที่ยังไม่ได้หันหน้ามามองฉันเลยด้วยซ้ำ
“ค่ะ”
ฉันตอบสั้น ๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ ด้วยหัวใจที่เต้นรัวด้วยความกลัว
”นี่คืนนะคะ“
ฉันหยิบคีย์การ์ด ขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะกระจกราคาแพง ขณะที่เขายืนมองฉันราวกีบจะกินเลือดกินเนื้อ ให้ได้ซะตอนนี้
”เอาไว้ที่เธอนั่นแหละ เพราะเธอต้องได้ใช้มันอีกบ่อย ๆ อยู่แล้ว“
เขาพูดอย่างไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่ในใจของฉันอยากจะด่าเขาออกมาด้วยคำพูดที่หยาบคายที่สุด แต่ก็ต้องอดทนไว้ เพราะตอนนี้ฉันยังต้องอาศัยเขาไปช่วยเป็นแฟนปลอม ๆ ก่อน ถ้าเมื่อไรที่หมดประโยช วันนั้นแหละจะเอาคืนให้สาสม กับ
