ราเชนพายูมิมานั่งทานข้าว ที่ร้านอาหารสุดหรูที่ไม่ไกลจากคอนโดของเขามากนัก ทั้งสองสั่งมื้อเย็นมานั่งทานด้วยกันเหมือนกับคู่รักคนอื่น ๆ
“กินเยอะ ๆ นะจะได้มีแรง”
สายตามองมายังคนตัวเล็ก ราวกับจะกินเธอเข้าไปด้วย
“ค่ะ”
เธอตอบสั้น ๆ ก่อนจะใช้ช้อนเขี่ยข้าววนไปวนมา เพราะเธอไม่รู้สึกหิว
“ไม่อร่อยหรอ”
“เปล่าค่ะ”
เธอขยับตัวเบา ๆ พร้อมตักข้าวคำเล็ก ๆ เข้าปาก
”เปล่าก็กินสิ แล้วก็ไปซื้อยาคุมมากินด้วย“
เขาออกคำสั่งเสียงเข้ม ก่อนจะก้มลงตักข้าวเข้าปาก
ยูมิเหลือบตาขึ้นมองเขา ก่อนจะวางช้อนซ่อมลงที่จานข้าว
“หนูจะต้องซื้อยาบ้า ๆ นี้กินไปอีกนานแค่ไหน เมื่อไรพี่จะเลิกทำแบบนี้กับหนูซักที ถ้าพี่หิวมากทำไมพี่ไม่ไปซื้อกิน ทำไมต้องมาทำแบบนี้กับหนูด้วย หนูแค่ขอให้พี่แสดงเป็นแฟน ไม่ใช่ให้มาทำแบบนี้กับหนู“
เธอพูดออกมาด้วยความโมโห พร้อมดวงตากลมโตมองคนเบื้องหน้าอย่างเกรี้ยวกราด
“ยูมิเงียบ นี่มันในร้านอาหารนะ เธ
