“เดี๋ยวหนูก็กลัวคอนโดแล้วค่ะ เรากินใกล้จะเสร็จแล้ว พี่ราเชนมีอะไรหรือเปล่าคะ“
” แล้วฉันต้องมีอะไรก่อนหรอถึงจะโทรหาเธอได้“
” ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ“
ฟังจากเสียงพี่ราเชนแล้ว ฉันเริ่มรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี
” ยูมิมาทานต่อได้แล้ว“
เสียงโอมดังขึ้นมาจากโต๊ะ เสียงนั้นเล็ดรอดเข้าไปในสาย จนทำให้พี่ราเชนได้ยินเสียงของผู้ชาย
” นั่นเสียงใคร“
พี่ราเชนถามฉันเสียงดังขึ้น
” เสียงของโอมค่ะโอมก็มาด้วย“
ฉันเริ่มเสียวสันหลังขึ้นมา ทั้งที่เราก็ไม่ได้มีสิทธิ์ที่จะหวงแหนกัน แต่ฉันก็รู้สึกกลัวเขาจะเสียใจอย่างบอกไม่ถูก
”กลับคอนโดมาเดียวนี้“
เสียงออกคำสั่งอย่างคนโมโห
” กินเสร็จหนูก็กลับค่ะ“
”เดียวนี้ยูมิ“
“รู้แล้วค่ะหนูกำลังจะกลับแล้ว”
“เธอจะกลับมาตอนนี้ หรือเธอจะให้ฉันออกไปตาม”
“ แล้วทำไมต้องออกมาตามด้วยล่ะคะ หนูกลับเองได้ค่ะพี่ราเชน”
ฉันเองก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจ ที่เค้ามาออกคำสั่งนั่นนี่ในชีวิตฉันไปหมด ถ
