ตอนที่ 2
3656 คำ
ห่างกันเพียงหนึ่งชั่วโมง แต่ภาพหญิงสาวที่สะท้อนกลับมาจากกระจกช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว ภาพที่สะท้อนออกมาจากกระจกตอนนี้คือหญิงสาวรูปร่างได้สัดส่วนในชุดเดรสสั้นรัดรูปสีชมพูอ่อนเว้าหลัง ด้วยตัวชุดที่ถูกออกแบบมาให้เน้นทรวดทรงของผู้สวมใส่ ทำให้มองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของเจ้าของได้อย่างชัดเจน ใบหน้าที่ทรุดโทรมราวซอมบี้ได้รับการเนรมิตด้วยเครื่องสำอางจนสวยเซ็กซี่สะกดสายตา พลอยขวัญยิ้มให้ตัวเองในกระจกอย่างพึงพอใจเป็นที่สุด นับจากนี้ พลอยขวัญที่คร่ำครวญเสียน้ำตาให้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นจะไม่มีอีกต่อไป ได้เวลาที่เธอจะทำเพื่อตัวเองและคนที่รักเธอจริงๆ เสียที
“ลาก่อน ไอ้ผู้ชายเฮงซวย” หลังจากพูดกับตัวเองในกระจกพลอยขวัญก็จัดการยกลังข้าวของทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับรักครั้งเก่าออกไปวางหน้าห้อง จากนั้นก็โทรตามแม่บ้านประจำคอนโดให้มาช่วยยกลงไปทิ้ง โดยให้สินน้ำใจเป็นการตอบแทน หลังจากนั้นเธอก็จัดการหยิบโทรศัพท์มือถือเข้าโซเชียลมีเดียส่วนตัวแล้วจัดการลบรูปอดีตคนรักทิ้งไปจนเกลี้ยง พร้อมตั้งสถานะโสดให้โลกรู้พร้อมสเตตัสเก๋ๆ เป็นการประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอพร้อมจะเดินหน้าต่อแล้ว หลังจากเสียหลักไปนานนับเดือน My good life begin. แน่นอนว่าเพื่อนๆ ที่รู้ข่าวต่างมาคอมเมนต์ชื่นชมในความเข้มแข็งของเธอ บางส่วนที่โกรธแค้นแทนก็จิกกัดไปถึงอดีตคนรักและเด็กในร้านที่ร่วมมือกันทรยศเธอ
พลอยขวัญเดินเข้ามาภายในห้างสรรพสินค้าหรูหราริมแม่น้ำ อันเป็นสถานที่นัดพบระหว่างเธอกับเนตรดาวเพื่อนสนิท ในขณะที่เดินผ่านร้านกาแฟสัญชาติอเมริกันชื่อดัง หญิงสาวไม่รู้ตัวสักนิดว่าถูกชายหนุ่มสามคนที่นั่งอยู่มุมหนึ่งในร้านมองตามไปจนลับสายตา
“มองอะไรวะไอ้มาร์ค” จิราวัฒน์ถามเมื่อเห็นเพื่อนมองบางอย่างนอกร้านตาไม่กระพริบ และเมื่อมองตามไปก็เห็นว่าเป้าหมายที่สายตาของเพื่อนจับจ้องนั้นเป็นสาวสวยเซ็กซี่ที่มีหุ่นแสนเร้าใจ
“อื้อหือ แม่เจ้าประคุณรุนช่อง หุ่นโคตรเอ็กซ์เลยว่ะ” คำอุทานของจิราวัฒน์ทำให้วรภพต้องหันมองตามไปอีกคน
“ทำไมแฟนถึงกล้าปล่อยให้มาคนเดียววะ ถ้าเป็นกูรับรองไม่ให้คลาดสายตา”
“เขาอาจจะไม่มีแฟนก็ได้นะโว้ย” จิราวัฒน์ออกความเห็นในขณะที่สายตายังไม่คลาดจากร่างงามนั้นเช่นกัน
“ไม่มีทาง ขาวสวยเอ็กซ์แตกขนาดนี้ ไม่มีทางหลุดรอดมือชายมาได้หรอก” วรภพกล่าวอย่างมั่นใจปนเสียดาย
“อิจฉาไอ้ผู้ชายที่โชคดีคนนั้นชะมัด ว่าแต่มองขนาดนี้มึงไม่ลุกตามไปเลยล่ะไอ้มาร์ค” จิราวัฒน์แกล้งว่าเพื่อนเมื่อเห็นว่าเมฆายังจับจ้องหญิงสาวที่ตกเป็นเป้าสายตาของพวกเขาอย่างไม่ละสายตา
“มึงเคยเห็นมันจีบผู้หญิงก่อนเหรอ แค่มันนั่งทำหน้าหล่อแบบลูกรักพระเจ้าตามฉายามัน สาวๆ ก็พร้อมจะกระโจนใส่อยู่แล้ว”
“พูดมาก” เมฆาว่าเพื่อนพลางยกกาแฟขึ้นจิบ โดยไม่ได้บอกเพื่อนว่าผู้หญิงที่เดินผ่านหน้าไปทำให้เขารู้สึกอยากล่าเป็นครั้งแรก หลังจากที่ผ่านมามีแต่เหยื่อมาป้อนให้ถึงปาก โดยไม่ต้องออกแรงอะไรเลย
หลังจากนั้นสามหนุ่มก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องสัพเพเหระ ตามประสาลูกเศรษฐีและมีกิจการเป็นของตัวเองโดยไม่ต้องแคร์เรื่องเวลาการทำงาน ทั้งสามหุ้นกันเปิด MJV Racing Sport บริษัทนำเข้าซุปเปอร์คาร์รวมถึงเปิดอู่รับซ่อมและแต่งรถยนต์ตามความชอบส่วนตัว แม้จะมีกิจการใหญ่โตของทางบ้านอยู่แล้วก็ตาม
“เรื่องขยายสาขาพวกมึงว่าไง” เมฆาถามเพื่อนสนิททั้งสองเรื่องขยายสาขาอู่รับซ่อมและแต่งรถยนต์ เพราะสาขาปัจจุบันมีลูกค้ามาใช้บริการอย่างล้นหลาม จนมีเสียงเรียกร้องให้ขยายสาขา เนื่องจากสถานที่เดิมเริ่มไม่พอรองรับลูกค้า
“ถ้าขยายต้องมีคนคุม ไหนจะต้องเทรนงานให้ช่างที่รับเข้ามาอีก งานที่อู่เราตอนนี้ก็เยอะอยู่แล้ว ส่วนกูเองก็ต้องช่วยดูแลบริษัทของที่บ้านคงมาคุมไม่ได้แน่ มึงคุมร้านนี้ก็งานล้นมือแล้วจะแยกร่างไปอีกสาขาหนึ่งไหวเหรอ” วรภพถามเพื่อน เพราะตัวเขาเองมีธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ทของที่บ้านที่ต้องดูแล
“เดี๋ยวกูคุมเอง” จิราวัฒน์อาสา
“แล้วงานที่บ้านมึงล่ะ” เมฆาเป็นฝ่ายถามเพื่อนบ้างเพราะในบรรดาหุ้นส่วนทั้งหมดสามคน มีเขาคนเดียวที่แยกตัวออกมาลุยธุรกิจของตัวเองอย่างเต็มตัว โดยไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานของที่บ้าน ทำให้มีเวลาทุ่มกับ MJV อย่างเต็มที่ ส่วนเพื่อนทั้งสองนั้นยังต้องช่วยกิจการของที่บ้านสลับกับแบ่งเวลามาช่วยกันดูแล
“กูบอกที่บ้านแล้วว่ากูจะลาออกมาทำ MJV เต็มตัว”
“แล้วที่บ้านมึงโอเคเหรอ”
“โอเค เขาคงเห็นแล้วว่ากิจการของพวกเราไปได้ด้วยดีและกูชอบด้านนี้จริงๆ ก็เลยตามใจ ส่วนบริษัทก็ยกให้พี่ชายกูดูแลไป”
“งั้นก็ลงตัวโป๊ะเชะ” เมฆาดีดนิ้วอย่างถูกใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามต้องการ
“เรื่องคนโอเคแล้ว ทีนี้เรื่องสถานที่”
“กูขอนำเสนอที่ดินของป๊ากู เห็นเขาเปรยๆ ว่าอยากเอามาทำอะไรให้เกิดประโยชน์ เพราะปล่อยรกร้างไว้นานแล้ว”
“แถวไหนวะ” วรภพเอ่ยชื่อจังหวัดแถบชานเมืองทำให้เพื่อนๆ ต่างเห็นด้วย เพราะสถานที่ไม่แออัดและยิ่งได้รับการยืนยันว่าไม่มีปัญหาน้ำท่วม ทั้งหมดจึงตกลงที่จะไปดูทำเลของที่ตั้งพร้อมกัน
“งั้นเสาร์นี้พวกเราไปดูที่ดินกัน ว่าแต่ราคาเป็นไงวะ”
“เรื่องราคาพวกมึงไม่ต้องห่วงหรอก คนกันเองแบบนี้ป๊ากูไม่คิดแพงหรอก เดี๋ยวกูจะต่อราคาให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”
“ดีมาก” จิราวัฒน์ดีดนิ้วอย่างถูกใจก่อนจะยกกาแฟขึ้นจิบ แต่ก็ต้องสำลักออกมาเมื่อมองไปทางประตูทางเข้าที่อยู่ฝังตรงข้าม แล้วพบว่าหญิงสาวที่ตกเป็นหัวข้อสนทนาเมื่อสักครู่กำลังเดินเข้ามา
“แค่ก แค่ก”
“เบาๆ สิมึงจะรีบไปไหน เดี๋ยวก็สำลักตายพอดี” วรภพยื่นกระดาษทิชชู่ให้เพื่อน ซึ่งรีบรับไปเช็ดปากแล้วส่งสัญญาณให้เพื่อนมองไปยังหน้าเคาน์เตอร์ที่นางในฝันกำลังยืนสั่งกาแฟอยู่
“พวกมึงดูนู่น” ทั้งสามหนุ่มหันไปมองพร้อมกันทันที
“อื้อหือ ยิ่งเห็นใกล้ๆ ยิ่งสวย หุ่นโคตรเด็ดผิวก็ขาวอมชมพู”
“เช็ดน้ำลายด้วยครับคุณเพื่อน”
“แหม มึงก็ไม่น้อยไปกว่ากูหรอกวะไอ้วี” จิราวัฒน์ว่าเพื่อนที่กำลังมองเป้าหมายตาไม่กะพริบเช่นกัน แต่แล้วสองหนุ่มก็แอบสบตากันโดยไม่ได้นัดหมาย เมื่อเห็นสายตาของเพื่อนมาดนิ่งแต่หล่อทำลายล้างอย่างเมฆาที่นั่งเงียบ แต่สายตาที่จ้องมองหญิงสาวเป้าหมายนั้นทอประกายอย่างที่ผู้ชายด้วยกันดูออก ว่านั่นคือสัญชาตญาณนักล่าได้ถูกกระตุ้นแล้ว หลังจากได้เห็นสองหนุ่มก็พร้อมใจกันยกธงขาว เพราะหากว่าเมฆาคิดจะลงสนามแล้วรายไหนรายนั้น ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนต้านทานเสน่ห์อันล้นเหลือ และความหล่อแบบฟ้าประทานอย่างที่สื่อมวลชนตั้งฉายาให้ว่าลูกรักพระเจ้าไปได้ รายนี้ก็เช่นกัน ถ้าหากว่าเมฆาตั้งใจจะรุกแล้วล่ะก็ พวกเขามั่นใจว่าไม่พลาด
“ไอ้มาร์ค มึงมองขนาดนั้นไม่ลากเขากลับบ้านไปด้วยเลยล่ะ” วรภพแกล้งแหย่
“อยากอยู่เหมือนกัน”
“เบาเพื่อนเบา สวยๆ แบบนี้กูว่ามีแฟนแล้วชัวร์” จิราวัฒน์ปรามเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก
“มีได้ก็เลิกได้” คำตอบของเมฆาทำให้จิราวัฒน์และวรภพมองหน้ากันอย่างแปลกใจ เพราะที่ผ่านมาเพื่อนของเขาไม่เคยยุ่งกับคนมีเจ้าของ เพราะถือว่าตัวเองมีดีพอที่จะหาสาวๆ สวยๆ ที่ยังไม่มีพันธะได้อย่างสบาย แต่ครั้งนี้กลับต่างออกไป ยังไม่ทันที่เสือร้ายจะออกล่าก็ถูกขัดขวางด้วยสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ ซึ่งเมื่อได้ฟังสิ่งที่ปลายสายรายงานเมฆาก็หน้าเครียดทันที
“มีอะไรวะ” วรภพถามทันทีเมื่อเพื่อนกดวางสาย
“ไฟไหม้ที่อู่”
“อะไรนะ/อะไรนะ” วรภพและจิราวัฒน์อุทานพร้อมกันอย่างตกใจ ก่อนที่ทั้งสามจะลุกพรวดออกไปจากร้านอย่างรวดเร็ว เป็นจังหวะเดียวกับที่พลอยขวัญได้รับกาแฟที่สั่งและกำลังมองหาที่นั่งพอดี หญิงสาวชะงักเมื่อเห็นสามหนุ่มที่หล่อและดูดีจนยากจะมองผ่าน แม้เธอจะไม่ได้อยู่ในอารมณ์อยากชื่นชมเพศตรงข้ามเพราะเพิ่งแทบปางตายเพราะพิษรัก แต่ก็ยังไม่สามารถละสายตาจากพวกเขาได้ โดยเฉพาะชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดเสื้อยืดสีดำกางเกงยีนส์สวมหมวกสีเดียวกับเสื้อ แม้จะเป็นชุดลำลองสบายๆ แต่กลับดูหล่อมากจนเธอแทบละสายตาไม่ได้ เมื่อตั้งสติได้เธอจึงรีบเดินไปจับจองโต๊ะริมกระจก ที่สามารถมองเห็นบรรดาลูกค้าที่มาชอปปิงและเดินเล่นในห้างสรรพสินค้าสุดหรูแห่งนี้อย่างคึกคัก นั่นเพราะเพื่อนรักของเธอโทรมาบอกว่าจะมาช้า สาเหตุเพราะรถติดอย่างหนักจากอุบัติเหตุบนท้องถนน เมื่อได้ที่นั่งเหมาะเจาะ พลอยขวัญก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่นเป็นการฆ่าเวลา และทำเป็นไม่เห็นสายตาของผู้ชายหลายคนทั้งในร้านและนอกร้านที่เหล่มองเธอ
พลอยขวัญขมวดคิ้วเมื่อได้รับข้อความจากเฟซบุ๊กปริศนาที่ไม่มีรูประบุตัวตน แต่เมื่อได้อ่านหัวใจของเธอก็เต้นรัวพร้อมกับเผลอกำโทรศัพท์แน่น เพราะเจ้าของเฟซบุ๊กนิรนามนั้นคือกษิดิศอดีตคนรักที่เธอโกรธและเกลียดมากที่สุดในตอนนี้ อาจเป็นเพราะเธอบล็อกการติดต่อกับเขาทุกช่องทาง เขาจึงเลือกใช้วิธีนี้ในการติดต่อเธอ การได้รับข้อความจากอีกฝ่ายไม่ได้ทำให้เธออาลัยอาวรณ์ใดๆ อีกนอกจากรู้สึกรังเกียจและคาดไม่ถึงว่าผู้ชายที่เลือกมาเป็นคนรักจะเลวได้ถึงเพียงนี้ ข้อความที่กษิดิศส่งมาคือการขอโทษและพยายามอธิบายแก้ต่างว่าทุกอย่างมันเกิดจากความผิดพลาด และขอนัดเจอเธอเพื่ออธิบายเรื่องทุกอย่าง เธอไม่เสียเวลาคิดแม้แต่วินาทีเดียวก็ได้คำตอบว่าเธอไม่มีวันไปพบผู้ชายเลวๆ แบบนั้นเด็ดขาด เพราะที่ผ่านมาเธอเสียเวลาชีวิตไปมากพอแล้ว ผู้ชายที่ทรยศคนรักแอบไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นได้อย่างหน้าตาเฉยนั้นเลวเกินกว่าที่เธอจะเสียเวลาไปเสวนาด้วย เธอเองก็มีดีพอที่จะหาคนรักที่ดีได้เช่นกัน
“มาแล้วๆ โอ้โห แซ่บมากค่ะคุณเพื่อน” เนตรดาวเดินเข้ามานั่งตรงข้ามเพื่อนสนิทที่เพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดหลังกลับไปพักรักษาแผลใจจากอดีตคนรักสารเลวที่เธอรู้สึกเดือดแทนทุกครั้งที่นึกถึง เพราะหมอนนั่นบังอาจทรยศหักหลังเพื่อนรักของเธอได้อย่างเลือดเย็น พลอยขวัญยิ้มรับคำชมของเพื่อนและรู้สึกดีใจที่เธอมีเพื่อนดีๆ อย่างเนตรดาว เธอกับ เนตรดาวรู้จักกันเพราะอีกฝ่ายเป็นพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนไม่ไกลจากร้านดอกไม้ของเธอ เริ่มจากที่อีกฝ่ายมาเป็นลูกค้าก่อนจะพัฒนามาเป็นเพื่อนสนิทที่รู้ใจกันอย่างทุกวันนี้
“วันนี้หยุดเหรอ” พลอยขวัญถามเพื่อนเพราะอาชีพนางพยาบาลนั้นต้องทำงานเป็นกะและมีวันหยุดต่างจากอาชีพอื่น
“ใช่ ช่วงนี้ฉันได้รับมอบหมายจากหัวหน้าแผนกให้ดูแลคนไข้ระดับซุปเปอร์วีไอพีของโรงพยาบาล ก็เลยได้รับสิทธิพิเศษมากกว่าคนอื่นหน่อย นอกจากได้หยุดอาทิตย์ละสองวันแล้วขอกระซิบว่าเงินดีมาก” พลอยขวัญอมยิ้มกับอาการกระซิบกระซาบของเพื่อนเมื่อพูดถึงเรื่องเงิน เพราะเนตรดาวนั้นค่อนข้างซีเรียสกับการใช้เงินหรือเรียกวางกนั่นเอง แต่เจ้าตัวไม่ชอบให้เรียกว่างกให้เรียกว่าอ่อนไหวกับการใช้เงิน
“เข้าทางแกเลยสิแบบนี้”
“ใช่ นานๆ จะเจอคนไข้ที่รวยระดับมหาเศรษฐี แต่ใจดีมีมารยาทไม่จิกไม่เจ้ายศเจ้าอย่าง ที่สำคัญหลานชายหล่อมาก หล่อแบบไม่เผื่อแผ่ชาวบ้าน หล่อจนใจเจ็บ” พลอยขวัญขำกับคำบรรยายของเพื่อนจนอดแซวไม่ได้
“ขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าหล่อขนาดนั้นทำไมแกไม่จีบเลยล่ะ”
“เจ๊เนตรการันตีค่ะ ว่าตั้งแต่เกิดมาจนอายุขึ้นเลขสามเนี่ย ยังไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนหล่อขนาดนี้มาก่อนเลย ยิ้มทีนะ ฉันแทบละลายกลายเป็นผุยผง ส่วนเรื่องที่แกถามว่าทำไมไม่จีบ น้องเขาคงไม่สนใจฉันหรอก หล่อ รวย ครบเครื่องขนาดนั้น ฉันไม่กล้าแหยมเอาหน้าที่การงานไปเสี่ยงหรอก ขืนไปทำรุ่มร่าม คุณย่าเขาไม่พอใจแจ้งกับผู้อำนวยการฉันก็ซวยน่ะสิ ขอแทะโลมทางสายตาเวลาน้องเขามาเยี่ยมคุณย่าก็พอ”
“น้องเหรอ นี่แกคิดจะพรากผู้เยาว์เหรอยัยเนตร”
“จะบ้ารึไงยะ ที่ฉันเรียกน้องเพราะเขาอายุอ่อนกว่าฉันสามปี แล้วน้องเขาก็เรียกฉันว่าพี่เนตร”
“อ้อ แล้วไป”
“ตระกูลนี้นิสัยดีกันทั้งบ้านเลยจริงๆ นะ ฉันเคยเจอตอนพวกเขามาเยี่ยมคุณหญิงฤดีลักษณ์ พูดจาดีและให้เกียรติฉันมาก ฉันก็เลยตัดสินใจเป็นติ่งลูกชายเขาเลยนับแต่นั้น”
“มันเกี่ยวกันไหมเนี่ย” พลอยขวัญส่ายหน้ากับเหตุผลในการบ้าผู้ชายของเพื่อนซึ่งเธอชินเสียแล้ว เนตรดาวนั้นชื่นชอบผู้ชายหล่อๆ และเป็นติ่งไอดอลเกาหลีตัวยง บัตรคอนเสิร์ตจะราคาสูงแค่ไหนก็สู้ไม่ถอยและมักจะฟูมฟายเวลากดบัตรไม่ทัน แม้เธอจะเฝ้าหน้าจอช่วยเพื่อนกดสุดความสามารถแล้วก็ตาม
“เกี่ยวสิ ไม่ใช่จะมีโอกาสได้ใกล้ชิดคนระดับนี้ได้ง่ายๆ เสียเมื่อไหร่ จะไม่ดีก็ตรงที่ทุกครั้งที่ฉันได้เจอน้องมาร์คนั่นมันหมายความว่าคุณหญิงฤดีลักษณ์ไม่สบาย ฉันสงสารท่านนะ อายุมากแล้วแถมยังมีหลายโรครุมเร้า ต้องเข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาลบ่อยๆ แต่ขนาดอายุมากก็ยังเหลือเค้าความสวยอยู่เลย”
“เชื่อแล้วว่าแกเป็นแฟนคลับตัวยงของบ้านนี้จริงๆ ไม่สิ ต้องพูดให้ถูกว่าเป็นแฟนคลับตัวยงของหลานชายของคนไข้”
“ไม่เถียงจ้ะ” เนตรดาวยิ้มกริ่มยอมรับหน้าชื่นตาบานและแอบนึกอยากให้เพื่อนสนิทได้เห็นหน้าคนที่เธอปลื้มตัวเป็นๆ สักครั้ง
“นี่ ฉันก็มัวแต่เม้าท์เรื่องผู้ชาย สรุปว่าแกโอเคแล้วใช่ไหมพลอย” เนตรดาวถามพลางจ้องหน้าเพื่อนสนิทเพื่อสำรวจหาความรู้สึกที่แท้จริงว่าเพื่อนอาการดีขึ้นอย่างที่คุยกันทางโทรศัพท์จริงหรือไม่
“อืม ดีขึ้นแล้ว แม้จะยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ฉันเลิกร้องไห้แล้วล่ะ” พลอยขวัญบอกเพื่อนไปตามตรงเพราะถ้าจะบอกว่าเธอไม่รู้สึกอะไรแล้วก็คงโกหก แฟนที่คบมาหลายปีแอบไปแต่งงานกับเด็กในร้าน เป็นใครก็คงทำใจยากไม่ต่างจากเธอ นอกจากจะเสียใจที่โดนนอกใจแล้ว ยังแค้นใจกับการถูกทรยศหักหลังจากคนที่เคยเมตตาเอ็นดูอีกต่างหาก
“พูดแล้วของขึ้นอีพี่กันต์นี่มันเลวชาติจริงๆ อีเด็กมะปรางนั่นก็อีกคน แกอุตส่าห์เมตตาสงสารให้งานทำตอนที่มันลำบาก แต่ดูมันตอบแทนแกสิ นับว่าแกยังมีบุญอยู่นะพลอยที่รู้เช่นเห็นชาติมันก่อนที่จะแต่งงานแต่งการกันไป ไม่อย่างนั้นคงแย่กว่านี้ สวยและเซ็กซี่อย่างแกหาผู้ชายใหม่ได้ไม่ยากหรอก คราวนี้เอาหล่อๆ รวยๆ ไปเลย ให้อีพี่กันต์มันรู้ว่ามันพลาดมหันต์ที่นอกใจแกไปคว้าเอาเด็กใจแตกนั่น จะว่าไปมันสองคนก็เหมาะสมกันดีนะ เหมาะกันอย่างกับผีเน่ากับโลงผุ” พลอยขวัญอดขำกับคำเปรียบเปรยของเพื่อนไม่ได้
“ช่างเขาเถอะ ถือซะว่าฉันเคยทำอะไรเขาไว้เมื่อชาติที่แล้ว ชาตินี้ก็เลยต้องมาชดใช้ให้ ตอนนี้ก็ถือว่าหมดเวรหมดกรรมกันไป อย่างที่แก่ว่าแหละ ดีกว่าแต่งงานไปแล้วมาออกลายทีหลัง เพราะฉันอยากแต่งงานแค่ครั้งเดียวและมีชีวิตคู่ที่ยืนยาวไปจนกว่าจะตายจากกัน”
“ว่าจะไม่แล้วนะ แต่มันอดไม่ได้ ขอถามหน่อยเถอะพลอย ตั้งแต่ความแตกว่าอีพี่กันต์แอบหนีไปแต่งงานเนี่ย มันสองคนติดต่อมาหาแกบ้างไหม มันเคยคิดจะขอโทษกับการกระทำเลวๆ ของพวกมันบ้างหรือเปล่า นี่ฉันไม่ได้หวังให้พวกมันสำนึกผิดหรอกนะ เพราะถ้ามันมีหัวคิดก็คงไม่ทำ แต่ฉันแค่อยากรู้ว่ามันเคยจะคิดขอโทษแกบ้างหรือเปล่า”
“ตอนแรกที่เกิดเรื่องเขาก็พยายามติดต่อมานะ แต่เจอพ่อกับพี่พัฒน์รับโทรศัพท์แล้วด่าไปชุดใหญ่แล้วสั่งไม่ให้ฉันติดต่อกับเขาอีก ฉันก็เลยบล็อกการติดต่อทุกช่องทาง เพราะไม่คิดว่าจะมีประโยชน์อะไรที่จะคุยกันอีก เพราะเขาเองก็ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว จนกระทั่งวันนี้”
“วันนี้ทำไม” พลอยขวัญมองท่าทางอยากรู้เต็มทีของเพื่อนสนิทจึงหยิบโทรศัพท์เปิดให้ดูโปรแกรมแชทที่อดีตคนรักส่งข้อความมาหา และเป็นไปตามคาดว่าเมื่อได้อ่านเนตรดาวก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที เพราะเนื้อหาที่ส่งมานั้นแม้จะขึ้นต้นด้วยคำขอโทษ แต่ก็เต็มไปด้วยข้อแก้ตัวมากมายแบบที่ฟังไม่ขึ้น แต่ที่ทำให้เธอรู้สึกรังเกียจมากที่สุดคือการขอโอกาสที่จะกลับมาคืนดี โดยขอเวลาจัดการเรื่องเมียหมาดๆ ที่เพิ่งแต่งงานกับลูกในท้องของอีกฝ่ายให้เรียบร้อยก่อน
“โอ้โห ไอ้เลว ผู้ชายประเภทไหนวะ ถึงได้กล้าขอโอกาสจากผู้หญิงอีกคนทั้งๆ ที่ตัวเองเพิ่งแต่งงาน แถมเจ้าสาวยังกำลังท้องอยู่อีก เห็นแบบนี้ฉันเริ่มจะโกรธยัยเด็กมะปรางนั่นน้อยลงละ เพราะยัยเด็กนั่นกำลังจะได้รับกรรมอย่างสาสมที่แย่งแฟนคนอื่น การที่ต้องแต่งงานกับผู้ชายสารเลวมักมากและไม่ได้รักใคร่ใยดีอะไรตัวเองแบบนี้มันนรกชัดๆ คิดๆ ดูต้องขอบคุณมั้ยเนี่ย ที่เอาตัวเงินตัวทองออกจากชีวิตแกไปได้”
“อืม ช่างเค้าสองคนเถอะ ต่อไปนี้เขาสองคนจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว”
“แกอย่าใจอ่อนให้มันมาเจอเด็ดขาดนะพลอย”
“นี่แกเห็นฉันเป็นผู้หญิงหน้าโง่ขนาดนั้นเลยเหรอเนตร”
“เปล่าสักหน่อย ฉันก็แค่ย้ำเพราะไม่อยากให้แกเจอกับอีพี่กันต์นั่นอีกแล้ว”
“ไม่มีทาง ฉันเสียน้ำตาไปเท่าไหร่ พ่อแม่ฉันต้องทุกข์ใจกับฉันไปเท่าไหร่ ฉันไม่มีทางเปิดโอกาสให้คนเลวๆ แบบนั้นกลับเข้ามาในชีวิตอีกเป็นครั้งที่สองแน่ ฉันก็มีดีพอที่จะหาผู้ชายดีๆ เป็นคู่ชีวิตให้ตัวเองได้เหมือนกัน”
“มันต้องแบบนี้สิเพื่อน คราวนี้เอาที่หล่อๆ รวยๆ ไปเลยนะ เอาให้อีพี่กันต์มันกระอักเลือดตายที่เห็นก้อนกรวดมีค่ากว่าเพชร”
“ฉันยังไม่คิดเรื่องนั้นหรอก ขออยู่คนเดียวแบบโสดๆ ไปสักพักสบายใจดี”
“จ้า ฉันจะคอยดูว่าสวยเซ็กส์เอ็กซ์แตกอย่างแกเนี่ย จะโสดได้นานแค่ไหน ไม่รู้ว่าคนหรือดอกไม้ที่ร้านหลังจากนี้จะสวยสะพรั่งกว่ากัน”
“เวอร์”
“ฉันพูดเรื่องจริง เบื่อพวกคนสวยที่ไม่รู้ว่าตัวเองสวย บอกตรงๆ นะว่าถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อจีบแกมาเป็นแฟนให้ได้ ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ผิวก็ดี๊ดี ฉันน่ะอิจฉาแกวันละร้อยรอบ บอกเลยว่าอีพี่กันต์น่ะตาต่ำสุดๆ”
“เลิกพูดถึงชื่อนี้ดีกว่า ไม่ค่อยเป็นมงคลเท่าไหร่”
“ว้าย แรงมากค่ะ นี่พลอยไหนๆ แกก็โสดทั้งที เราไปฉลองกันหน่อยมะ พรุ่งนี้ฉันยังได้หยุดอีกหนึ่งวัน ถือโอกาสไปปล่อยแก่กันหน่อยดีกว่า พวกเราไม่ได้ไปตื้ดกันนานแล้วนะ” พลอยขวัญนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะตอบตกลง
“เอาสิ ไปยืดเส้นยืดสายสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน ถือซะว่าไปเรียกพลังปลุกจิตวิญญาณสาวซ่าออกมา” พูดจบสองสาวก็หัวเราะให้กันอย่างพอใจ ก่อนจะเดินออกจากร้านกาแฟไปหามื้อเที่ยงรับประทาน
- ผู้เขียน
