หญิงสาวเดินไปตามทางเรื่อยๆ จนถึงห้องที่ระบุตามกุญแจ เธอไขประตูเข้าไป และเธอก็ต้องประหลาดใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นห้องที่น้าเขยของเธอบอกให้เธอมาอาบน้ำรอ มันหรูหราเสียจนไม่รู้ว่ามีที่แบบนี้ในแท่นขุดเจาะซึ่งอยู่กลางทะเล
หญิงสาวเดินสำรวจมันอยู่สักพัก ก่อนที่เธอจะพบว่ามีกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กของเธอวางไว้อยู่ในห้องแล้ว เธอเดินไปหยิบเสื้อผ้าก่อนที่เธอจะเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำสุดหรูห้องนั้น หญิงสาวไม่ได้ระวังตัวสักนิดว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามาหาเธอ โดยที่เธอไม่รู้ตัว
เมื่อเธออาบน้ำเสร็จ เธอก็เดินกลับไปที่เดิม เธอพบวิษณุกำลังวุ่นวายอยู่กับการพาบรรดาสาวๆ เข้าไปยังห้องพักที่จัดเตรียมไว้ เธอสงสัยว่าบรรดาสาวๆ เหล่านี้มาที่นี่ทำไม แต่เธอก็ไม่มีโอกาสจะถามใคร เพราะเธอถูกกีดกันจากนายวิษณุ โดยตลอดเวลาที่โดยสารมาที่นี่ นายวิษณุจะนั่งประกบเธอตลอดเวลา เพื่อไม่ให้เธอมีจังหวะสื่อสารกับใคร ดังนั้นเธอก็เลยไม่รู้ว่าผู้หญิงพวกนี้มาที่นี่ด้วยเหตุผลใด
“น้า ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วจ๊ะ น้าจะให้ฉันทำอะไรจ๊ะ” ไอรินเอ่ยถามทันทีที่เธอเดินมาหาวิษณุอีกรอบ
“เอ็งออกมาที่นี่ทำไมอีกนังริน กลับไปรอที่ห้อง น้าเคลียร์คนที่นี่เสร็จแล้วเดี๋ยวน้าจะไปบอกเอ็งที่ห้องเอง” วิษณุตอบแบบขอไปที เขารู้สึกไม่พอใจที่เด็กสาวเดินกลับมาที่นี่ แต่ไอ้ครั้นจะให้เขาเกรี้ยวกราด เขาก็กลัวเหลือเกินว่าไก่จะตื่น ดังนั้นเขาต้องอดทน เพื่อเงินก้อนใหญ่ที่จะโอนเข้าบัญชีหลังจบภารกิจคืนนี้
“แล้วฉันต้องทำอะไรบ้างจ๊ะน้า” หญิงสาวอดที่จะถามไม่ได้ เธออยากรู้เหมือนกันว่าวิษณุต้องการให้เธอมาช่วยงานอะไรที่นี่
“ก็ช่วยดูแลเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟอาหารแขกช่วงหัวค่ำไง” เป็นอีกครั้งที่วิษณุต้องอดทน เขาจะทำทุกอย่างพังไม่ได้เด็ดขาด
“แล้วทำไมน้าไม่ให้ฉันอยู่ห้องเดียวกับพี่ๆ เขาล่ะจ๊ะ” เป็นอีกครั้งที่ไอรินทำให้วิษณุหงุดหงิด
“เอ็งอย่าถามมากได้มั้ยนังริน ข้าเหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ยังต้องมาคอยตอบคำถามของเอ็งอีก โน่นไปรอที่ห้องไป” ความอดทนของวิษณุกำลังจะสิ้นสุดลง เขาจึงรีบไล่เธอออกไป ได้ผลเมื่อไอรินเห็นท่าทางของวิษณุแล้ว เธอก็รู้ว่าเขากำลังโกรธ เธอจึงยอมล่าถอยออกไป
เธอเดินมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่หน้าห้องหรู หญิงสาวไขกุญแจเข้าไปในห้องด้วยความเบื่อหน่าย ไหนน้าเธอบอกให้เธอมาช่วยงาน แต่นี่กลับแยกเธอออกจากบรรดาผู้หญิงคนอื่น เธอไม่เข้าใจว่าจะให้เธอมาที่นี่ทำไม แต่เธอก็ไม่กล้าถามอะไรไปมากกว่านี้ เพราะเวลาที่น้าเขยเธอโมโหมันน่ากลัวเหลือเกิน