“สองคนนั้นมีเรื่องอะไรเหรอ” ฌาณเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย
“ไม่ได้มีอะไรหรอกค่ะ แต่บางทีก็ทั้งรักทั้งแค้น พอมาถึงดูบางครั้งก็แอบคิดเหมือนกันนะคะว่าตัวเองใจดำ ต่อให้น้าเดือนและน้าวิษณุเขาจะทำเรื่องไม่ดีกับรินแค่ไหน แต่อย่างน้อยพวกเขาก็เลี้ยงรินมา” ไอรินเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเศร้าๆ เพราะความรู้สึกเหล่านี้มันติดอยู่ในใจเธอมาตลอด ต่อให้สุข เธอก็รู้สึกว่าเธอสุขไม่สุด เพราะในบางครั้งเธอก็ยังนึกไปถึงบุญคุณของน้าสาวและน้าเขย
“ไม่ได้ใจดำหรอก เป็นฉันนะ ฉันเอาเข้าคุกไปแล้ว ไม่ปล่อยให้ลอยนวลแบบนี้หรอก แล้วที่สำคัญนะฉันก็ให้เงินไปก้อนใหญ่ สำหรับค่าตอบแทนที่พวกเขาเลี้ยงดูเธอมา นี่ก็นับว่าเมตตามากๆ แล้ว ที่ไม่ปล่อยให้เข้าคุก เพราะเรื่องนี้มันจะพัวพันกับคนหลายคน และบางคนเขาก็ใช้ร่างกายทำมาหากินกับลูกน้องของฉันที่แท่นขุดเจาะ” ฌาณอยากจะทำอะไรกับนายวิษณุเหมือนกันนะ แต่บางทีเขาก็อยากจะขอบคุณนายวิษณุที่พาเขามารู้
