หลังจากที่ส่งเจ้าสองแฝดเข้านอนแล้ว ฌาณก็พาภรรยาสาวของตนเองเดินกลับมาที่เตียง เขาและเธอเลี้ยงลูกเอง โดยใช้พี่เลี้ยงช่วยด้วย มันก็เหนื่อยไม่น้อย แต่สิ่งที่ได้กลับมานั้นก็คือความสุข อย่างที่ผู้ชายที่ไม่เคยคิดลงหลักปักฐานที่ใคร แต่พอได้ลงหลักปักฐานกับไอริน เขากลับมีความสุขอย่างที่เขาไม่เคยมีมาก่อน
ยิ่งมีเจ้าแฝดทั้งสองคนเติมเต็มความสุข ยิ่งทำให้เขากลายเป็นคนอยู่ติดบ้าน เวลาที่ว่างจากการทำงาน ก็คือการดูแลลูกแฝดทั้งสองคนของเขา แล้วก็เฝ้ามองพัฒนาการของทั้งคู่อย่างมีความสุข ตอนนี้เจ้าตัวเล็กทั้งสองคนของเขาก็อายุขวบกว่ากันแล้ว กำลงเดินเก่ง แต่ยังไม่สามารถพูดเป็นประโยคได้
เมื่อเห็นความน่ารักของลูกน้อยทั้งสองคน เขาก็เพิ่งรู้ตัวว่าเขาเป็นคนรักเด็กก็วันนี้นั่นแหล่ะ วันที่เขามีลูกเป็นของตัวเอง ส่วนคุณฌอนนั้นกลายเป็นคุณปู่ที่มีความสุขที่สุดในโลกก็ว่าได้ เพราะหลานทั้งสองคนของท่านมาสร้างรอยยิ้มให้ท่าน และ
