บทที่ 10 หักห้ามใจ

1774 คำ

"มีอะไรก็ผ่านคุณเนยเลยนะครับ ผมขอตัวก่อน" เจ้าของแกลอรี่เดินผ่านออฟฟิศก็ไม่วายที่จะฝากงานกับพนักงานทุก ๆ คน เป็นเวลาบ่ายโมงแล้วคนมีอาชีพหลักเป็นหมอแบบเขาจำเป็นที่จะต้องเข้าเวร จึงต้องกล่าวลากับงานรองที่รักและไว้ใจพนักงานทุกคนรับผิดชอบหน้าที่ด้วยตัวเอง "รับทราบค่ะบอส เดินทางอย่างปลอดภัยค่า ~" พนักงานทุกคนกล่าวลาอย่างเป็นกันเอง จนไคเรนยกยิ้มพร้อมจะเดินออกไปแต่คนที่เหมือนมีธุระจะทำด้วยก็รีบวิ่งตามไปเงียบ ๆ "ดะ เดี๋ยวค่ะบอส" เป็นเฌอแตมที่เอ่ยเรียก เธอทำเขาหยุดเดินแล้วหันมา คนตัวเล็กจึงรีบถอดเสื้อคลุมตัวหนาสีน้ำตาลแล้วยื่นส่งกลับคืนเจ้าของที่อุตส่าห์ให้ยืมจนตัวอุ่นมาครึ่งวัน "คุณไม่ควรวิ่งออกมาแบบนั้นนะครับ" ไคเรนไม่ยอมรับเสื้อ ทั้งยังมองเธอด้วยสายตาเข้มดุ "ค คะ?" ทำเอาเฌอแตมรู้สึกมึนงง เธอยังไม่รู้ตัวเองว่าทำอะไรผิดไป "ไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอครับ วิ่งออกมาแบบนี้ถ้าหน้ามืดไปอีกจะทำยังไง" "

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม