"คุณเฌอแตมจะไปไหนครับ" ฉันตัวสะดุ้งโหยงเหมือนผู้ร้ายที่ถูกตำรวจจับได้ อีกนิดเดียวตัวของฉันก็ใกล้จะถึงประตูเต็มทีแล้ว แต่ก็ไม่คาดคิดว่าอีกคนจะตื่นเช้ามาดักรอฉันอย่างรู้ทัน
"เอ่อ...ฉันว่าจะกลับห้องค่ะ" ฉันหัวเราะแห้ง ๆ กลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง
"กลับห้องหรือไปทำงานครับ?" เมื่อคืนเราตกลงจบกันที่ให้ฉันหยุดงานไปก่อนหนึ่งสัปดาห์ เพื่อให้แน่ใจว่าภาวะแท้งคุกคามหายดีแล้ว แต่ก็เกิดการโต้แย้งนิดหน่อย ทั้งที่แกลอรี่กำลังจะมีโปรเจ็กต์สำคัญฉันไม่สามารถหยุดนานขนาดนั้นได้
"ฉันขอไปทำงานได้ไหมคะ ฉันสัญญาว่าจะดูแลตัวเองดี ๆ จะไม่ถือของหนัก เดินเยอะ หรือทำอะไรเสี่ยง ๆ อีก"
"ยังไงก็จะไปทำงานให้ได้เลยใช่ไหมครับ" คุณไคเรนทำหน้าเหนื่อยหน่ายใจ ทำเอาฉันรู้สึกผิดนิด ๆ แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อทีมก็สำคัญเหมือนกัน
"งั้นก็ได้ครับ ผมให้คุณไปทำงานก็ได้"
"ขอบคุณนะคะ" ฉันฉีกยิ้มกว้าง ในที่สุดเขาก็ยอม ทว่า...
"แต่ผม
