"คุณน้าทำอะไรเหรอคะ?" หญิงสาวที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำถามเสียงนุ่ม ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ คนมีอายุที่ยังดูดีแทบไม่น่าเชื่อว่าจะมีอายุขึ้นเลขสี่แล้ว
"ผ้าพันคอลูก น้าอยากทำเป็นของขวัญให้หนู"
"ให้หนูเหรอคะ?" เฌอแตมกรีดนิ้วเข้าหาตัวเอง
"ใช่จ้ะ เอาไว้ใส่ตอนอากาศหนาว เสร็จของหนูน้าก็ตั้งใจจะถักหมวกไหมพรมให้หลานด้วย" คนใจดีพูดไปก็ยิ้มไปด้วย บ่งบอกว่านั้นคือความสุขเล็ก ๆ ที่ทำเธอยิ้มได้ตลอดเวลา
"ขอบคุณนะคะคุณน้า หนูไม่รู้จะตอบแทนคุณน้ายังไงเลย ขอบคุณที่เมตตาหนูกับลูกนะคะ"
"บอกแล้วไงว่าหนูก็เหมือนลูกสาวน้านั้นแหละ เอาจริง ๆ น้ามีแต่ลูกชายแค่สองคน พอมีโอกาสได้มีลูกสาวก็ตื่นเต้นเป็นพิเศษ หนูทนน้าหน่อยนะลูก น่าจะเห่อไปอีกยาว" เฌอแตมเผยยิ้ม กับนานะเธอไม่มีอะไรต้องทนเลยสักนิด แต่กลับกันร่างบางกลับชอบในสิ่งที่เธอทำให้ เหมือนชีวิตที่ขาดหายกำลังมีคนเข้ามาเติมเต็ม ทำให้เด็กคนหนึ่งที่ไม่เคยได้รับความอบอุ่นจ
