บทที่ 27 รู้ตัวสักที

1306 คำ

"แตมมาเช้าเชียว ป่วยเป็นยังไงบ้าง" พนักงานที่เหลือทั้งสี่คนพุ่งตัวเข้ามาพร้อมกันอย่างไม่นัดหมาย หนึ่งในนั้นเป็นภัณฑารักษ์ใหม่ที่ถามอาการคนหยุดงานไปเมื่อวาน "เอ่อ..." เฌอแตมเหล่ตามองใครบางคนก่อนจะตอบ เธอไม่อยากตอบคำถามให้ทุกคนเป็นห่วง แต่ก็ทำอย่างนั้นไม่ได้เพราะคนที่รับปากเสียดิบดีในรถกำลังยืนอ่านเอกสารไม่ไกลจากโต๊ะของเธอ "ว่าไง?" "อะ อ๋อ...ยังรู้สึกไม่ค่อยดีเลยค่ะ วันนี้อาจจะยังทำงานหนักไม่ได้มาก แต่แตมจะพยายามทำเต็มที่นะคะ" "ไม่เป็นไรเลย พี่เข้าใจ ถ้างั้นวันนี้เรามาคุยกันเรื่องบทความทางวิชาการและเนื้อหาประกอบรูปภาพแล้วกัน ไว้แตมหายดีค่อยไปจัดแกลอรี่" "ขอบคุณนะคะพี่ใหม่" เฌอแตมยิ้มร่า แม้ในตอนที่ร่างกายอ่อนแอบ่อยครั้งแต่ใหม่ก็ยังไม่ได้แสดงทีท่าจะรำคาญหรือตำหนิใด ๆ "เอ่อ...บอสทำอะไรเหรอคะ?" เป็นเนยเลขาสาวที่เป็นคนถาม เพราะไคเรนเอาแต่เปิดนั่นดูนี่บนโต๊ะพนักงาน หาทำทุกอย่างบังหน้าเพียง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม