ณ คาเฟ่ในสวนกับบรรยากาศเขียวชอุ่มที่มีฉันคุณไคเรนและลูกน้อยฝาแฝดอีกสองคน กลิ่นกาแฟอ่อน ๆ และขนมที่เพิ่งออกจากตู้อบลอยฟุ้งมาถึงเราที่นั่งสูดอากาศอยู่ในสวนข้างนอกแต่ให้ความเป็นส่วนตัว
"เสียดายจังยัยทอฝันมีธุระต่อ คนอื่นก็หนีกลับไปหมดแล้ว เราเลยต้องมาเลี้ยงฉลองกันแค่สี่คน" ท่านประธานป้ายแดงแบบฉันที่ตั้งใจจะพาทุกคนมาเลี้ยงกลับเหลือกันอยู่แค่นี้
"ทุกคนคงเกรงใจน่ะครับ" ฉันก็คิดแบบนั้น หลังเลิกงานก็อยากให้เป็นเวลาครอบครัว ฉันจึงไม่ได้บังคับใคร ทว่างานเลี้ยงที่มีครอบครัวเล็ก ๆ พ่อแม่ลูกแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบเหมือนกัน
"คิณห์หิวแล้ว" คิณห์แฝดพี่ชี้ไปที่เครปผลไม้ในจานตรงหน้า บ่งบอกว่าลูกอยากกินมากเพราะแววตาที่ลุกวาวทำฉันผุดยิ้มอย่างเอ็นดู
"ริณหิว" ตามด้วยคาริณแฝดคนน้องที่คลานตามไม่กี่นาทีจากพี่ชาย รายนี้นอกจากจะคลอดตามเขาแล้ว ยังขยันลอกเลียนแบบพี่ชายเกือบทุกอย่าง ทั้งพูดตาม กินตาม ไหนจะเดินตาม เรียก
