EP 10 : คลิปฉาว
1680 คำ
กำราบรัก : ตอนที่ 10
นินิวรีบต่อสายหาคนที่ส่งข้อความมาหาเธอเมื่อถึงห้องตัวเอง หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำราวกับจะทะลุออกมา เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ เธอคิดว่าจะปล่อยผ่านเรื่องของเมื่อคืนไปเพราะมันคือความผิดพลาด แต่เขากลับเอารูปภาพพวกนั้นมาแบล็กเมลขู่เข็ญ ทำให้เธอไม่สามารถปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้
ตืดดด....ตืดดด..~
ร่างบางรอคนปลายสายรับสายด้วยความร้อนรน ขาเรียวยาวเดินวนไปวนมาภายในห้องอย่างุ่นง่าน
(.....)
"ธันวาใช่ไหม" ไม่นานปลายสายก็กดรับ แต่กลับได้รับความเงียบตอบกลับมา ทำให้เธอต้องเป็นฝ่ายพูดก่อน
(.....)
"ฉันถามว่าคือนายใช่ไหม แค่ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่มันจะยากอะไร" เธอต้องถามย้ำอีกครั้ง เพราะปลายสายเอาแต่เงียบ
(การที่เธอโทรมาก็ต้องรู้ว่าเป็นฉันตั้งแต่แรก เธอไม่ควรตั้งคำถามโง่ๆนะรู้ไหม)
นินิวถึงกับกลอกตามองบนกับคำพูดของคนปลายสาย
"นายทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไรกันแน่ ทุกอย่างมันคือความผิดพลาดและมันควรจบไปตั้งแต่ตอนนั้น ไม่ใช่นายจะเอารูปภาพพวกนี้มาขู่ฉัน" เธอพยายามข่มเสียงตัวเองไม่ให้สั่น เขาเป็นผู้ชายที่เธอคาดเดาอะไรไม่ได้เลย ถ้าเธอแสดงความกลัวให้เขารับรู้ กลัวว่าเขาจะใช้จุดอ่อนนี้เล่นงานเธอ
(ฉันไม่ชอบคุยผ่านโทรศัพท์)
"แล้วฉันจะเจอนายได้ที่ไหน"
(เปิดประตู)
"...." ดวงตากลมโตเบิกตาโพลงกับสิ่งที่ได้ยิน ภาวนาไม่ให้เป็นอย่างที่เธอคิด....และหันไปมองหน้าประตูห้องตัวเองและรีบเดินไปดูหน้าจอที่ติดอยู่หน้าห้อง นินิวรีบเอามือปิดปากตัวเองแน่น เมื่อเห็นบอดีการ์ดหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมออกสองเม็ดจนเผยหน้าอกแกร่งกำลังยืนจ้องอยู่ที่กล้องหน้าห้องด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
"ฉะ ฉันไม่อยู่ห้อง"
(คิดดีแล้วใช่ไหมที่พูดคำนี้) ติ้ด หลังจากพูดจบปลายสายก็ตัดสายทิ้งทันที
ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มเข้ามาในกล้องที่ติดอยู่หน้าประตูห้องของหญิงสาว ทำให้คนที่อยู่ด้านในเห็นทุกการกระทำของเขาถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
"ฟู่ว..." นินิวเป่าลมออกจากปากพยายามซ่อนความกลัว มือบางสั่นระริกขณะเอื้อมไปจับลูกบิดประตู
แกร่ก~
"นายขึ้นมาได้ยังไง?" แค่เพียงเธอเปิดประตูก็รีบตั้งคำถามใส่คนตรงหน้าทันที คอนโดเธอถ้าจะขึ้นมาต้องสแกนบัตรในลิฟต์ถึงจะขึ้นมาได้ แต่สิ่งที่น่าตกใจกว่าคือเขารู้ว่าเธออยู่ห้องไหน
ผลัก~
ปัง!
บอดีการ์ดหนุ่มเดินกระแทกตัวชนคนตัวเล็กจนเธอเซถอยหลัง ทำให้เขาสามารถเข้ามาให้ห้องเธอได้ ใช้เท้าถีบปิดประตูเสียงดังลั่น และเดินมานั่งบนโซฟาหนังอย่างหน้าตาเฉย
มือหนาหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาสูบ พ่นควันขาวลอยคละครุ้งไปทั่วทั้งห้องไม่ได้สนใจเจ้าของห้องที่ยืนอยู่เลย
นินิวมองการกระทำที่ไร้มารยาทของบอดีการ์ดหนุ่ม เธออยากจะเคลียร์กับเขาให้มันจบวันนี้ แต่อีกใจกลับบอกให้เธอหนีออกไป สีหน้าและแววตาของเขาตอนนี้คืออสูรร้ายในร่างคนชัดๆ เขาไม่เหมือนบอดีการ์ดหนุ่มที่เธอเคยเจอก่อนหน้านี้เลย ดวงตากลมโตมองบอดีการ์ดหนุ่มที่นั่งสูบบุหรี่ราคาแพงในพื้นที่ของเธอสลับกับประตูไปมาอย่างคิดไม่ตก
"ถ้าเธอก้าวขาออกจากห้องนี้ไป ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของเธอนะ" สายตาคมกริบปรายตามองคนตัวเล็กเพียงนิดเมื่อเห็นเธอกำลังจะเปิดประตูห้องหนีออกไป
"...." นินิวหยุดชะงักกับคำพูดของเขาทันที สุดท้ายเธอก็ยอมเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาไม่พอใจ "ห้องฉันไม่ใช่ที่สาธารณะ"
"แล้วตัวเธอต่างจากผู้หญิงสาธารณะตรงไหน" สายตาคมกริบจ้องคนตรงหน้าด้วยสายตาคาดโทษ “กลางคืนยังนอนแหกขาให้ฉันเอา พอเช้ามาควงผู้ชายอีกคน อีกนิดเดียวเธอจะได้แหกขาให้มันแล้วนะ น่าเสียดายจริงๆ”
"ธันวา!" นินิวเรียกชื่อเขาเสียงดังลั่นห้องด้วยความเดือดดาล มือบางกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ เขารู้ทุกการเคลื่อนไหวของเธอ
"มันจะมากไปแล้วนะ ในเมื่อนายยังหน้าด้านอยู่ในห้องฉัน ก็เคลียร์ให้มันจบไปเลย นายแอบถ่ายคลิปฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจจับนาย แล้วก็เพิ่มข้อหาบุกขึ้นคอนโดโดยที่เจ้าของห้องไม่อนุญาต"
"ตอนไปแจ้งตำรวจต้องมีหลักฐานด้วย เธอจะเอาเป็นคลิปหรือภาพนิ่งดีละ ฉันจะได้ส่งให้เธอได้ถูก"
"นี่คงเป็นนิสัยสกปรกที่อยู่ภายใต้หน้ากากบอดีการ์ดแสนดีของเพื่อนฉันสินะ เพื่อนฉันมันโง่ที่ไว้ใจคนอย่างนาย แท้ที่จริงแล้วนายก็ต่ำช้าไม่ต่างจากสัตว์เดรัจฉาน"
พรึบ
"อึก" นินิวกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อเห็นร่างสูงลุกจากโซฟาก็ทำให้เธอก้าวถอยหลังอัตโนมัติแต่สุดท้ายก็ไม่ทันเขาอยู่ดี ท่อนแขนแกร่งรั้งเอวเธอไว้แน่นจนตัวเธอชนเข้ากับร่างกำยำ ลมหายใจอุ่นๆผสมกับกลิ่นบุหรี่กำลังเป่ารดใบหน้าในระยะประชิด
"ถ้าฉันตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเธอ ฉันจะสงบปากสงบคำและร้องไห้อ้อนวอน ไม่ใช่มายืนด่าฉันฉอดๆอยู่แบบนี้"
"ฉะ ฉันต้องทำยังไงนายถึงจะลบคลิปกับภาพพวกนั้น" เธอถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
"ดูเหมือนเธอจะกลัวฉันนะ ไม่เหมือนกับวันแรกที่เจอกันเลยนะ"
"อย่ามากวนประสาทมากได้ไหม นายแค่บอกว่าต้องการอะไรแค่นั้นก็จบ อยากได้เงินเหรอ ต้องการเท่าไหร่บอกมาเดี๋ยวฉันหามาให้เพื่อแลกกับการที่นายลบรูปบ้าๆนั่น"
"สมกับเป็นลูกสาวนักธุรกิจบริษัทยักษ์ใหญ่ หน้าใหญ่ดี ใช้เงินแก้ปัญหา" ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปาก
"นายต้องการอะไรกันแน่ นายรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวฉัน แม้แต่เลขที่ห้องของฉัน"
"สิ่งที่ฉันต้องการนะเหรอ....." ธันวาใช้น้ำเสียงเย็นยะเยือก สายตาคมกริบจ้องมองหญิงสาวตรงหน้า
"กรี๊ดดดดด...นายทำบ้าอะไร โอ๊ยยย อึก ฉันเจ็บ" นินิวกรีดร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆเขาก็ใช้บุหรี่ที่ยังมีเปลวไฟติดอยู่ที่ปลายมวนจี้เข้าที่ต้นขาขาวเนียนอย่างจงใจก่อนจะทิ้งมันลงพื้น ดวงตากลมโตสั่นระริกพานทำให้น้ำตาเอ่อล้นขึ้นมาคลอเบ้ากับความเจ็บปวด เรือนร่างที่เธอประคบประหงมมาอย่างดีตอนนี้ถูกเปลวไฟร้อนๆจี้เข้าที่ผิวหนังอย่างจังจนเกิดรอยแดงกึ่งไหม้ "ฮึก...ขาฉัน"
หมับ
มือหนาจับปลายคางมนเชิดขึ้น ไม่ได้สนใจว่าเธอจะเจ็บแสบแค่ไหน ริมฝีปากหนายกยิ้มอย่างชอบใจราวกับคนโรคจิตที่เห็นคนอื่นทรมาน
"แหกขาให้ฉันเอาเหมือนที่เธออยากโดนกระแทกมาตลอดไงนินิว ถ้าเธอทนไหวฉันจะลบภาพพวกนั้นให้ แต่....ถ้าเธอทนไม่ไหวหลับคาควxฉันไปก่อน ภาพพวกนั้นก็จะส่งไปหาไอ้หน้าจืดนั่นทันที"
"ฉันจะมั่นใจได้ไงว่านายจะทำอย่างที่ปากนายพูดจริง" นินิวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอไม่อยากเชื่อคำพูดของชายหนุ่มตรงหน้าเลย คนอย่างเขาไม่มีความน่าเชื่อถือเลยสักนิด เขาสามารถตลบหลังเธอได้ทุกเมื่อ ไม่ต่างจากงูพิษ
มือหนาหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมา "อึก อือ....อ๊ายยย อ๊ะ" เสียงครางของเธอดังลั่นทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ ก่อนที่เขาจะหันหน้าจอโทรศัพท์มือถือมาให้เธอดู เป็นภาพวิดีโอที่เขากำลังเคลื่อนไหวบนตัวเธอ เห็นตัวเขาแค่ช่วงอกลงไปไม่เห็นหน้า แต่เห็นเธอทั้งตัวทุกสัดส่วน ชัดแม้กระทั่งรอยเลือดที่ติดอยู่หน้าขาตัวเอง รอยยิ้มชั่วร้ายฉายขึ้นบนใบหน้าคมคายอีกครั้ง
"มันคงรับได้นะถ้าได้กินของเหลือจากฉัน แต่กว่ามันจะได้กินคงหลวมหน่อย" นิ้วแกร่งกดแชร์วิดีโอไปให้กับอีกคนหนึ่ง
"อย่านะ...กะ ก็ได้ ฉันจะยอมทำตามที่นายต้องการ ฉันจะยอมเชื่อใจนายอีกครั้ง"
"หึ..." นิ้วแกร่งกดยกเลิกข้อความทันทีเมื่อได้ยินคำตอบของเธอก่อนจะเก็บโทรศัพท์เครื่องหรูใส่กระเป๋ากางเกง และผละตัวออกจากคนเล็กกลับไปนั่งโซฟาหนังตัวเดิม
"ถอดเสื้อผ้าออก แล้วเดินมายั่วฉันเหมือนที่เธอชอบทำ"
"...." นัยส์ตาทั้งสองข้างพร่ามัวมองคนตรงหน้าไม่ชัด เธอรีบเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยพยายามไล่น้ำตาไม่ให้ไหลออกมา การที่เธอกับเขาเกินเลยกันขนาดนี้มันมาจากความซ่าของตัวเองทั้งนั้น แต่ก็ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะไม่ยอมเลิกรา และยังพานไปหาถึงรุ่นพี่คนสนิทอีก ตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่
"เฮ้อ..."นินิวถอนหายใจออกมาเบาๆ และจัดการถอดเดรสฮู้ดออกจากร่างกาย เผยให้เห็นบราเซียลูกไม้สีแดงเพลิงคู่กับแพนตี้ลูกไม้สีเดียวกัน ทุกการกระทำของเธอตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่มที่นั่งเอนกายพิงกับโซฟาหนัง
ร่างบางเดินเข้าไปหาบอดีการ์ดหนุ่มอย่างช้าๆ พยายามแสดงสีหน้าให้เป็นปกติและคิดว่ามันคืองานงานหนึ่ง ถึงแม้จะใช้ร่างกายแลกก็ตาม
- ผู้เขียน
