เขาพูดเสียงต่ำลึก น่ากลัวนัก ในขณะที่ดันร่างของหล่อนให้ไปกระแทกเข้ากับกำแพงห้องเต็มแรง และเขาก็ตามติดเข้ามาประกบแน่น
“เตือนให้ฉันระวังงูพิษอย่างเธอ”
“พุดไม่ได้ทำอะไร... ปล่อยพุดไปเถอะค่ะ”
เขาไม่สนใจคำพูดของหล่อน และยังคงพล่ามต่อ
“ฉันก็พยายามคิด พยายามจะทำอย่างที่ทุกคนบอก เพราะฉันก็ไม่เคยไว้ใจเธอเหมือนกัน ฉันอยากจะโยนเธอออกไปนอกฮาเร็ม อยากจะหยุดต้องการร่างกายสวยๆ ของเธอ”
ท่าทางยามนี้ของไทโรนกำลังโกรธจัด
“แต่ฉันก็ทำไม่ได้... ร่างกายของฉันมันโง่เกินไป มันโง่มากที่ยังต้องการจะมุดเข้าไปในหว่างขาของเธออีก ฉันเกลียดอารมณ์นี้ที่สุด แต่มันก็ยากจะต้านทาน”
เสื้อผ้าของพุดแก้วถูกฉีกทึ้งอย่างหยาบคาย จนหล่อนถึงกับน้ำตาไหล ไทโรนไม่เคยปรานีหล่อนมาก่อน แต่เขาก็ไม่เคยทำให้หล่อนต้องอับอายขนาดนี้
“ฉันจะเอาเธอ จะฟัดเธอให้เละ”
“คนหยาบคาย พุดเกลียดคุณ!”
“แล้วคิดว่าฉันไม่เกลียดเธอเลยหรือไง ฉันเกลียด...”
