แก้วเหล้าในมือถูกปาลงกับพื้นด้วยโทสะร้าย ก่อนที่ไทโรนจะยกมือใหญ่ขึ้นลูบใบหน้าแดงก่ำของตัวเองเพื่อเรียกสติ เขาไม่เคยถูกอารมณ์ควบคุมมาก่อน สติความรอบคอบคือความเคยชินเสมอมาในตารางชีวิตของเขา แต่แล้ว... แต่แล้วตั้งแต่มีพุดแก้วเข้ามาเป็นเสี้ยวหนึ่งในชีวิต ทุกอย่างที่เคยควบคุมได้ก็กลับตาลปัตรจากหน้ามือเป็นหลังมือ เมื่อสมองที่เคยฉลาด และร่างกายที่เคยไร้ความรู้สึก กลับรู้สึกเสมอกับร่างเล็กของเจ้าหล่อน
พุดแก้วไม่ได้สวยไปกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ของเขา แต่หล่อนมีบางอย่าง... มีอะไรบางอย่างที่สะกดเขาได้ หล่อนคือแองเจิ้ลในสายตาของเขา และมันคงจะดีกว่านี้หากโทมัส บราวน์จะไม่ใช่พี่ชายของหล่อน ถึงแม้จะเป็นแค่พี่ชายนอกไส้ก็ตาม
“บัดซบ!”
คราวนี้เป็นขวดเหล้าที่ถูกปาลงกับพื้น หยาดน้ำสีอำพันซ่านกระเซ็น แต่สิ่งที่ได้กระทำลงไปกลับหาได้บรรเทาความเดือดดาลที่มีอยู่ในอกไม่ เขาต้องเกลียดหล่อนสิ ต้องเกลียดผู้หญิงคนนี้ ต้อ
