เมื่อคนในอ้อมกอดเริ่มคลายแรงสะอื้นจนเข้าสู่สภาวะปกติ ธนูจึงผละร่างบางออกจากอ้อมกอดและสิ่งที่เห็นก็คือใบหน้าของหญิงสาวนั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ดวงตาแดงก่ำเพราะเพิ่งผ่านการร้องไห้ไปเมื่อสักครู่ มือหนาค่อยๆ เช็ดน้ำตาบนใบหน้าออกให้อย่างเบามือ
“มาทำดีกับไหมแบบนี้ ยิ่งทำให้ไหมรักแด๊ดดี้มากขึ้นไปอีกรู้ไหมคะ” รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของธนูขึ้นมาทันทีกับคำพูดของหญิงสาว จริงๆ เลยนะเด็กคนนี้ ยังจะมีอารมณ์มาพูดแบบนี้อีก
“ยังจะมีอารมณ์มาพูดเล่นอีก”
“พูดจริงต่างหาก แด๊ดดี้ยังไม่ตอบไหมเลยว่ามาหาไหมทำไม” เมื่อถูกวกกลับเข้ามาเรื่องนี้อีกครั้ง ธนูก็เริ่มทำหน้าไม่ถูก คำที่เตรียมไว้ก่อนหน้าก็ดันลืมไปเสียนี่
“ฉัน...ฉันก็มา มาเพราะว่าน้องแพรบอกให้ฉันมา” ใยไหมยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย สายตาจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มอย่างจับพิรุธ เปลี่ยนเป็นฝ่ายเดินรุกเข้าหาชายหนุ่มบ้าง และแน่นอนว่าธนูก็ต้องถอยหลังหนีเหมือนที่ใย
