ร้านอาหารกึ่งร้านเหล้าบนชั้นสองของร้าน ที่เปิดโล่งรับลมที่พัดผ่านในช่วงค่ำคืน พร้อมทั้งเสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆ ผสมกับรสชาติของค็อกเทลที่นุ่มละมุนลิ้น
ทำให้ใยไหมรู้สึกดีขึ้นมาจากเดิม ความรู้สึกแย่เริ่มเลือนรางหายไปบ้าง เมื่อมีเครื่องดื่มมาช่วยผ่อนคลายความเสียใจก่อนหน้า
สายตาทอดมองไปยังถนน ที่มียานพาหนะวิ่งอยู่อย่างเลื่อนลอยไร้จุดหมาย ลมหายใจถูกผ่อนออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนหญิงสาวจะหยิบแก้วค็อกเทลขึ้นจิบ พร้อมกันนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ตรงหน้าก็ดึงขึ้นอีกครั้ง
หลังจากก่อนหน้านั้นก็ดังขึ้นมาหลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็ไม่คิดจะหยิบขึ้นมากดรับสาย เพียงแค่ชำเลืองสายตามองดูเท่านั้น แต่ครั้งนี้เธอคงจะนิ่งเฉยอีกไม่ได้ ใยไหมจึงตัดสินใจกดตัดสายทิ้งไป และเปลี่ยนเป็นส่งข้อความไปหาปลายสายแทน
‘ฉันโอเคมาก ไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องห่วง หนักกว่านี้ก็เคยเจอมาแล้ว’ เมื่อใยไหมกดส่ง ปลาย
