ใยไหมออกจะตกใจกับน้ำเสียงที่ห้วนจัดของธนูรวมไปถึงใบหน้าบึ้งตึงที่แสดงความโมโหออกมาไม่ได้ แม้จะสัมผัสกับความเฉยชาบึ้งตึงและน้ำเสียงห้วนแบบนี้มานานจนคิดว่าตัวเองชินชา
แต่ดูเหมือนครั้งนี้จะรุนแรงมากกว่าทุกครั้งจนเธอเริ่มกลัวอารมณ์ของเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังทำใจดีสู้เสือ แม้ใจจริงจะตื่นกลัวแค่ไหนก็ตาม
“ก็ไหมคิดว่าแด๊ดดี้อยากจะรู้นี่คะว่าพี่พีเคคือใคร”
“ฉันไม่อยากรู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น ก่อนหน้านั้นเธอกับผู้ชายคนไหนจะเคยผ่านหรือคบหากันมาฉันไม่สนใจ ฉันไม่อยากฟังไม่ต้องพูด” ยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห ยิ่งอารมณ์เสียมากกว่าเดิม ส่วนใยไหมจากที่คิดว่าจะแกล้งให้ชายหนุ่มหึงหวงก็พลันน้อยใจขึ้นมาขยับตัวลุกออกจากตักของชายหนุ่ม
“ถ้าไหมไม่พูดแด๊ดดี้จะเข้าใจเหรอคะ ว่าไหมกับพี่พีเคไม่ได้เป็นอะไรกัน เราสองคนก็แค่คนรู้จักที่บังเอิญเจอกันและเข้ามาทักทายกันเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรเกินเลยอย่างที่แด๊ดดี้เข้า
