เมื่อเปิดประตูห้องรอยยิ้มที่เคลือบอยู่บนใบหน้าก็ค่อยๆ เลือนหายไป เปลี่ยนมาเป็นความสงสัยพร้อมกับสายตาเป็นคำถามเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนที่คิดไว้ พนักงานของทางโรงแรมจึงรีบเอ่ยไขข้อข้องใจออกมา
“สวัสดีครับ อาหารมาส่งครับ”
“ผมไม่ได้สั่งนะครับ มาผิดห้องหรือเปล่า”
“ไม่ผิดครับ พอดีคุณลูกค้าที่เป็นผู้หญิงที่พักอยู่ห้องนี้ สั่งอาหารจากทางโรงแรมเอาไว้ครับผมก็เลยเอามาส่ง ขออนุญาตเข้าไปจัดโต๊ะให้ในห้องนะครับ” ธนูพยักหน้ารับและเบี่ยงตัวให้พนักงานเข้ามาจัดโต๊ะอาหารในห้อง พร้อมทั้งประมวลผลคำพูดของพนักงานไปในที
ผู้หญิงที่พักห้องนี้ ใยไหมเหรอ ใยไหมสั่งอาหารมาทานกับเขาในนี้อย่างนั้นเหรอ และถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจะมาบอกเขาว่าจะไปทานอาหารกับผู้ชายคนนั้นได้ยังไง
และในระหว่างที่ธนูกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น พนักงานก็จัดโต๊ะอาหารให้เรียบร้อยพร้อมทั้งวางแจกันดอกไม้ที่ใยไหมสั่งทำไว้บนตรงอาหาร และหยิบช่อดอกไม้ที่วา
