บนเตียงกว้างสีขาวสะอาดตา ที่ถูกทำความสะอาดจนสะอาดเรียบร้อยตั้งแต่ช่วงเช้าที่ผ่านมา เจ้าของห้องกำลังนอนอยู่บนนั้น
ใบหน้าของหญิงสาวประดับด้วยรอยยิ้มดีใจ แขนเรียวตวัดรัดเอวสอบของชายหนุ่มเอาไว้ อิงแอบร่างกายเข้าหาร่างกำยำเพื่อหาความอบอุ่น
แม้เจ้าของร่างกำยำจะพยายามขยับออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล ยังคงถูกโอบกอดเอาไว้อยู่อย่างนั้น มิหนำซ้ำยังถูไถใบหน้ากับแผงอกหนั่นแน่นดั่งแมวน้อยที่กำลังออดอ้อนเจ้าของ
“ขยับออกไปหน่อยไม่ได้หรือไง จะเข้ามาใกล้อะไรหนักหนา” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เมื่อใยไหมยังคงคลอเคลียกับตนไม่ยอมห่าง
“ก็ไหมอยากอยู่ใกล้แด๊ดดี้นี่คะ” เอ่ยอ้อนออกไปเสียงหวานพร้อมทั้งเงยหน้ามองหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาเว้าวอน ธนูก้มลงมองเจ้าของคำพูดออดอ้อนนั้นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา
ไม่รู้ตัวเองคิดผิดหรือคิดถูกที่ไม่กลับไปตามคำพูดประชดประชันนั้นแต่แรก และใจอ่อนยอมเข้ามาส่งคนป่วยเข้านอนตามที่เธอร้องขออ
