มณีมองด้วยสายตาริษยา นึกแช่งชักหักกระดูกให้ชมตายไปเสีย และไม่อยากให้พดลงไปช่วยด้วย ยิ่งเห็นความห่วงใยของพดที่มีต่อชม นึกหวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก
“คุณชมขา อย่าเป็นอะไรนะคะ” เมี้ยนร้องห่มร้องไห้เมื่อพดพาร่างที่สลบไม่ได้สติของชมขึ้นมา
“คุณพดช่วยคุณชมด้วยนะคะ” แม้จะไม่อยากขอร้องคนใจดำเช่นนี้ แต่ชีวิตของเจ้านายสาวสำคัญที่สุด คุณหญิงจันทร์ที่ทราบเรื่องลงมาจากเรือนอย่างร้อนใจ ไม่อยากให้ใครเป็นอะไร หรือมาตายอยู่ตรงนี้หรอก เพราะเธอไม่ได้สะใจสักนิด ถึงแม้จะมีใครตายอีกสักกี่ชีวิต พงศ์กับบัวก็ไม่มีวันฟื้นขึ้นมาอย่างแน่นอน
“แค่กๆๆ” ชมสำลักน้ำขณะลืมตาขึ้นมามองรอบกาย
“คุณชมของเมี้ยนฟื้นแล้ว โธ่... แม่คุณ” เมี้ยนกอดร่างนายสาวแน่น น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว
“ฉันเป็นอะไรไปจ๊ะเมี้ยน”
“คุณชมตกน้ำตกท่าไปค่ะ ดีนะคะที่รอดมาได้” เมี้ยนไม่อยากพูดว่าใครช่วยเอาไว้ เพราะนี่ก็ดูเหมือนว่าทุกคนเอือมระอา อยากไล่ให้กลับไปเ
