“แล้วแต่จะคิด” ชมตอกกลับ
“ถ้าเธอไม่กิน ฉันจะให้คนโบยนังเมี้ยนให้หลังลาย” พดเห็นความอวดดีของชม แล้วอยากกำราบให้เธอยอมเขาให้จงได้ แทนที่เธอจะขอร้องเขา กลับแข็งข้อกับเขาแบบนี้
“จะโบยเมี้ยนทำไมกัน”ชมคิดว่าพดหาเรื่องกันชัดๆ
“เธอกับคนของเธอสมรู้ร่วมคิดกันทำอาหารทุเรศๆ แบบนี้ให้ฉันกับแม่มณีกินยังไงล่ะ ต้องโบยเสียให้หลังลาย คราวหน้าคราวหลังจะได้ไม่ทำอีก”
“นี่คุณพด!!!”ชมอยากจะกรีดร้องให้ลั่นบ้าน แต่เธอก็ทำแบบนั้นไม่ได้
“ได้... ฉันจะกิน” ชมไม่อยากมีปัญหาอะไรอีก ไม่อยากให้เมี้ยนเดือดร้อนด้วย เธอยอมกินอาหารรสชาติไม่เอาไหนของตัวเอง ดีกว่ายอมให้เมี้ยนโดนโบยจนหลังลาย
“คุณชมคะ” เมี้ยนเรียกเจ้านายสาว นึกเห็นใจจนแทบน้ำตาไหล แต่ไม่อยากร้องห่มร้องไห้ให้ใครซ้ำเติม
“ดีกว่าไม่มีข้าวกินนะเมี้ยน”ชมหันไปพูดกับบ่าวผู้ซื่อสัตย์เบาๆ
“ก่อนกิน ดูแลรับใช้ฉันกับแม่มณีก่อน” พดพูดขึ้น ใจอยากให้ชมยอมตน แต่พออีกฝ่ายย
