“อ้าว... คุณชมทำไมกินไข่แค่ฟองเดียวเองคะ” เมี้ยนเอ่ยถาม เมื่อเห็นไข่ต้มอีกฟองวางอยู่
“ฉันไม่ค่อยหิวเลยเมี้ยน กินไปลูกนึงก็อิ่มแปล้เชียวล่ะ อีกลูกเลยยกให้เมี้ยนช่วยจัดการให้หมดด้วยนะ ฉันจะนอนพักแล้วล่ะ”
“โธ่คุณชม ไข่ต้มลูกเดียวจะไปอิ่มได้ยังไงกันล่ะคะ” เมี้ยนครางน้ำตาไหลพราก
“แล้วเมี้ยนล่ะ ไม่ได้กินอะไรเลย จะไม่หิวเอาหรือไง” ชมลุกจากที่นอนหันมามองบ่าวคนสนิท เมี้ยนนั่งร้องไห้เบาๆ มองไข่ต้มน้ำตานองหน้า
“อย่าร้องเลยนะเมี้ยน ถึงฉันจะไม่ใช่เจ้านายที่ดีนัก แต่ก็ไม่เคยคิดเอาเปรียบใคร เมี้ยนจ๋า... อุตส่าห์เก็บของกินมาให้ ฉันกินไม่ลงหรอก ถ้าต้องอิ่มคนเดียวและเห็นเมี้ยนต้องหิว ไม่ว่าเมี้ยนจะยัดเยียดให้กินจนหมดเท่าไหร่ ถ้าต้องทนเห็นเมี้ยนอดและหิวฉันก็กินไม่ลงจริงๆ”
“โธ่... คุณชมของบ่าว” เมี้ยนกอดรัดร่างขาวผ่องของเจ้านายสาวแล้วพากันร้องไห้ เมี้ยนคิดว่า ต่อไปจะเจออะไร จะไม่ยอมให้ใครรังแกเจ้านายสาวเ
