“เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้เจอกันเลยนะช่วงนี้” ชิดชัยเอ่ยทักทาย รินเหล้าให้คนตรงหน้าด้วยท่าทีไม่ทุกข์ร้อนอันใด
“ช่วงนี้แย่ โดนตำรวจตามติดตลอดเวลา” บรรณพูดอย่างเซ็งๆ ขณะกรอกเหล้าเข้าปาก
“เอาน่าอย่าคิดมาก ไปอยู่กับไอ้ยอดสักพักไหม ที่โน้นมีงานให้ทำ”
“แล้วแต่คุณชัยจะกรุณา ตอนนี้ผมกลับบ้านก็ไม่ได้ บัวเค้าโกรธผม หาว่าผมจะทำลายรีสอร์ท ผมไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย คุณชัยช่วยสืบให้หน่อยได้ไหมครับว่าใครใส่ร้ายผม” บรรณพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“เดี๋ยวฉันจะสืบให้ เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพราะไอ้พงศ์อินทร์คนรักของบัวบุษบาหรือเปล่า มันอาจจะอยากฮุบรีสอร์ทนั่นก็ได้ และเขี่ยนายทิ้ง” ชิดชัยลองพูดให้บรรณเป็นเดือดเป็นร้อน บรรณโง่จะตาย ยุแยงอะไรก็เชื่อ แถมยังสมองทึ่ม ให้ทำอะไรก็ทำ โง่ๆ แบบนี้ยุอะไรก็ย่อมได้
“จริงเหรอครับคุณชัย แต่มันเป็นคนใช้หนี้ให้ผมนี่ครับ ดูท่าทางมันรวยออกจะตายไป” บรรณมีท่าทีตกใจ
“มันอาจจะหว่านพืชแล
